İnsan, gençliğini uğurlayınca en çok kendisiyle hesaplaşıyor. Hele dalı kolu bildiği yakınlarını da yitirmişse, bu hesaplaşmanın boyutları genişledikçe genişliyor. Geçmiş yılları ahlar oflar çekerek gözden geçirirken birde bakıyorsun ki, günleri saatleri pamuk gibi didiklemeye başlamışsın.