Descartes “düşünüyorum, öyleyse varım” diye yazdı. “Yalnız” sözcüğünü de kullanabilirdi: “düşünüyorum’ öyleyse yalnızım”. Şöyle de yazabilirdi: “yalnızım, öyleyse düşünüyorum”
Karşı evin panjurları hala kapalı, üstelik de demirden yapılmış bu panjurlar.
Komşularım daha dönmediler.
Panjurlardan biri açılıyor.
Sevincim kısa sürüyor.
Temizlikçi kadınmış…
“Bizi dinleyecek kimse olmadığı için yazı yazıyorum. Edebiyat olmasaydı, yalnız kaldığında bir insanın neler düşündüğünü hiçbir zaman öğrenemeyecektik.”
“Artık sesini duyamayacağım. Olduğum kadını, bir zamanlar olduğum çocukla bir araya getiren onun sesi, sözleri, tavırları gülüşü ve yürüyüşüydü. Geldiğim dünyayla aramdaki son bağ da koptu.”