Ebu Cehil’i deli eden hal, O’nun yüzünün gülmesiydi. Niye gülüyordu? Taş ağırlık yapmaz, Allah ağırlık yapar. Bıçak kesmez, Allah keser. Kesseydi İsmail’i keserdi. Ateş yakmaz, Allah yakar. Yaksaydı İbrahim’i yakardı. Su boğmaz, Allah boğar, boğsaydı Nuh’u boğardı. Senin üstüne elli ton taş koysalar da sen onu hissetmeyebilirsin. Allah dilerse.