Emre DUMAN
@emredmn
İnşaat Mühendisi
Lisans
Ankara
49 okur puanı
Eylül 2016 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Ben, sadece namuslu olmakla övünen kişiyi adamdan saymıyorum; toplumu iyiye, güzele götürmek için kendi gibi namuslu insanlarla birlikte bir çaba harcamamışsa çevresindeki uygunsuz gidişe başkaldırmamışsa, o kişi namussuzdur benim için.
Yola çıkmadan önce altından kalkamayacakları bir yükün altına girenler daha işin başında ezilip kaybolurlar; gerçek değerinin çok azını ortaya koyanlar da kısa zamanda tembelleşip bir işe yaramazlar.
Hayat, düşünceleri tutan bir hapishanedir.
Okur Takip Önerileri
Çünkü Oğuz Atay ne denli karamsar ve ölümle iç içe olursa olsun, her zaman biraz umudu barındırır içinde; “canım insanlar” der hep.
...dostunun gülümsemesi her şeyi anımsatıyordu ona, yaşamında o zamana kadar sevdiği, o zamana kadar kutsal gözüyle baktığı her şeyi.
Bir kimse arıyorsa, gözü aradığı şeyden başkasını görmez çokluk, bir türlü bulmasını beceremez, dışardan hiçbir şeyi alıp kendi içine aktaramaz, çünkü aklı fikri aradığı şeydedir hep, çünkü bir amacı vardır, çünkü bu amacın büyüsüne kapılmıştır. Aramak, bir amacı olmak demektir. Bulmaksa özgür olmak, dışa açık bulunmak, hiçbir amacı olmamak.
Biliyorsun çünkü, yumuşak sertten güçlüdür, şu kayadan güçlü, sevgi zorbaliktan güçlüdür.
Ne var ki, onun için tekrar tekrar ölüp dirilsen bile, yine de yazgısının en küçük bir parçasını koparıp alamazsın ondan.
Bizim gibiler belki sevemez. Çocuk insanlar yapabilir bunu; bu, onların gizidir.
Böyle bakılınca, böyle aramadan, böyle yalın, böyle çocuksu gözlerle bakılınca, güzeldi dünya. Ay ve yıldızlar güzeldi, güzeldi çay ve sahil, orman ve kaya, keçi ve gülböceği, çiçek ve kelebek güzeldi.
Arınmış olmak, susamalardan arınmış, istemelerden arınmış, düşlerden, sevinçlerden, acılardan arınmış. Ölerek kendinden kurtulmak, ben olmaktan çıkmak, boşalmış bir yürekle dinginliğe kavuşmak, benliksiz düşünmelerle mucizelere kapıları açmak, işte buydu onun hedefi.
Peki, neredeydi bu Ben, bu öz, bu en son nesne? Et değil bu, kemik değildi, düşünme değil, bilinç değildi, böyle diyordu bilgelerin bilgeleri.
Düşler geliyordu ona ve dur durak bilmeyen düşünceler geliyordu ırmağın suyundan akarak, gecenin yıldızlarından ışıldayarak, güneşin ışınlarından eritilerek.
İlk defa gördüğün kişinin kaderin olduğunu anlamak...aşkın önsezisi...aşkın sanrısı...