"O inkâr edenler görmüyorlar mı ki başlangıçta göklerle yer birbiriyle bitişikken, biz onları ayırdık ve her canlı şeyi sudan yarattık. Yine de onlar inanmayacaklar mı? (Enbiyâ Suresi, 30)
Kuran ayetleri, inanmak isteyen için muhteşem ufuklar açar insana. İnsanı ve toplumu inşa eden uyarı ve yönlendirmelerde bulunur. Dolayısıyla İslam’ın bazı ibadetlere ya da imanın şartları olarak birtakım listelere indirgenmesi mümkün olmayan bir tablo sunar bizlere.
Kuran’da Allah’tan başkasına kulluk edilmemesi,(41) haksız yere cana
Sumer efsanesine göre evrende ilk olarak Tanrıça Nammu adında büyük uçsuz bucaksız bir su vardı. Tanrıça o sudan büyük bir dağ çıkarıyor. Oğlu Hava Tanrısı Enlil, onu ikiye ayırıyor. Üstü gök oluyor, Gök Tanrısı onu alıyor, yer olan altı da Yer Tanrıçası ile Hava Tanrısının oluyor. Bilgelik Tanrısı ile Hava Tanrısı yeri bitkiler, ağaçlar, sularla donatıyor. Hayvanlar yaratılıyor ve hepsini idare edecek Tanrılar meydana getiriliyor.
Tevrat Tekvin 1:2-9:
"Suların yüzü üzerinde Allahın ruhu hareket ediyordu. Allah 'suların ortasında kubbe olsun, suları ayırsın' dedi ve kubbeyi yaptı. Altta olan suyu üstte olan sudan ayırdı ve Allah kubbeye 'gök' ve alttaki kuru toprağa 'yer' dedi."
Bundan sonra yerin, bitkiler ve hayvanlarla donatımı geliyor.
Enbiyâ Suresi, ayet 30:
"Gökler ve yer yapışık iken onları ayırdığımızı, bütün canlıları sudan meydana getirdiğimizi bilmezler mi?"
Burada Sumer ve Tevrat hikâyesi birbirine çok yakın. Kur'an'da çok yüzeysel. Fakat ana fikir, gök ve yerin başlangıçta bitişik olması, bunların sudan çıkması aynı.