" Ölümden sonra yaşam olmak zorunda Rufus, bu kadar genç yaşta ölmeyi adil kılan tek şey bu ."
Çok merak ettiğim bir kitaptı. Beklentiye girince bir şeyleri beğenmek genelde zor olur. Buna rağmen etkilendiğim ve elimden bırakmak istemediğim bir kitap oldu. Yazarın kalemi, duyguları anlatım şekli çok derin değildi, okuması kolaydı bence ama yine de hissediyorsunuz ve kalbinize dokunuyor.
O yüzden iki ana karakterle de bağ kurdum. Özellikle Mateo ile. Bazı noktalarda biraz fazla benziyoruz. Bunu, onun da yengeç burcu olmasına bağlamalı mıyım bilmiyorum, burçlara körü körüne inanan biri değilim ama bence etkisi vardır da diyebilirim :"
Sonunun farklı olmasını dilerdim. Kapakta yazmasına rağmen, neden böyle bir şey bekledim bilmiyorum. Belki üste eklediğim alıntı sebebiyle, belki de daha yaşamaları, deneyimlemeleri gereken onlarca şey olduğunu düşünmem sebebiyle... Bir yanılmacs, istisna olmasını diledim. Olmadı. Fakat hayal kırıklığına uğramadım. Bu naif yolculuğu okuyup, bir nevi şahit olduğum için mutluyum. Silvera'nın diğer kitaplarına da şans vereceğim mutlaka.
－－－
Mateo ve Rufus, 5 Eylül gecesi bir arama alır. Ölüm Habercisi, onları 24 saat içerisinde öleceklerini haber vermek için aramıştır. İkili birbirini, farklı sebeplerden de olsa indirdikleri Son Arkadaş uygulamasına kadar tanımıyordur. Ancak o dakikadan itibaren, bir günlüğüne bile olsa birbirlerinin hayatına dahil olup, saatlerini olabildiğince dolu geçirmeye ve yaşamaya adayacaklardır.
Sessiz Hasta'ya da bayılmıştım ama ben Yitik Kızlar'ı daha çok beğendim çünkü sonunu asla tahmin edemedim... Gerçekten dumura uğradım. Girdiğim şoku atlatmam ve okuduğumu sindirmem için bir noktada kitaba ara vermem gerekti. Bana bunu yapan kitaplara bayılıyorum. <3 
Alex Michaelides bundan sonra favori