Anne çocuklarının iyiliğini ister; Baba ise yalnızca Babanın iyiliğini yani sessiz ve huzur içinde, kendisinin vakar diye uydurduğu şeyin pezevenkliğini yapmak ("saygı"), kendisiyle ilgili düşünceler (statü), denetleme ve manipüle etme ya da eğer "aydınlanmış" bir babaysa "rehberlik etme" imkanı.
Yalnızca birincisine gücü yeten eril, tedavisi mümkün olmayan bir hatayı, bir erdeme dönüştürür ve kendi içine gömülmeyi yalnızca iyi bir şey sunmakla kalmaz, onu Felsefi İyi olarak sunup bir de üstelik derin olduğu için prim yapar.