Uzun zamandır kütüphanemde duran bu kitap, tam da ihtiyacım olan günlerde bana şifa olsun diye sessizce sırasını bekliyormuş meğer. "İnsanın Temel Acıları Üçlemesi" nden ikincisi. Konusu ölüm. Kitabın adından ve kapakta yolda valiziyle bekleyen kişinin fotoğrafına baktığımda sevdiklerimizden giderken son bir şey daha duyma isteğimiz ile bağlantı kurmuştum. Belki son bir söz, son bir bakış, bir veda ama en çok da "elbet bir gün buluşacağız bu böyle yarım kalmayacak" diyebilmekti.
Kitabı okuduğumda bulduğum ise, "elbet bir gün buluşacaksınız, bu böyle yarım kalmadı zaten, sadece boyut değiştirdi ve birlikteliğiniz sonsuza dek devam edecek" tesellisi oldu.
Ve sonra dedi ki: ne geçmişin vehimleri, ne geleceğin vesvesi, sadece yaşadığımız An var Ve o An, elimizden kayıp giderken bize bir şeyler söylemekte: "Bana şahitlik et. Varlığa şahitlik et."
Hemen hepimiz hayatımızın kaybolan An'larına üzülürken, aslında o An'ları varoluşsal işe yarama ile nasıl sonsuzlaştırabilirsin buna odaklan.
Çok kıymetli hisler ve şifa niyetine düşüncelerle bitirdim kitabımı. Tavsiyemdir.
