Kanunlar adalet için vardır. Doğru olanın yanında olmakla övünür. Ama kimbilir kaç kanun, adaletsizlik için kullanılmıştır! Dahası adaletsizlik, kanunlardan kimbilir ne kadar güçlü, ne kadar diktatörce faydalanmıştır!
İnsan denilen varlık, hiçbir zaman tiyatro sevgisini kaybetmemiş gibi görünüyor. Bu yüzden bazı insanlar halkı şaşırtmak, herkese adını duyurmak için son derece büyük suçları itiraf ederler.
Suç tarihi incelendiğinde, işlenen suçların açığa çıkma sürecinde, bir suçlu için en tehlikeli şeyin kendi vicdanı olduğu görülür. Cesurca suç işlemelerine rağmen sonrasında son derece korkak davranırlar.