Esra Kılıç Türedi
@esrakilict
Okur
Yazar
Öykü
Öğretmen
111 okur puanı
Ekim 2016 tarihinde katıldı
Gittiği yer neresi olursa olsun, bütün bu gördüklerini beraberinde götürecek değil miydi? Unutmak lazımdı, bir kiri üzerinden atar gibi unutmak...
Bir insan, en yakınımız bile, çarçabuk değişebilirdi. Fakat eşya, dalgın ve daüssılalı uykularında hep aynı kalırlardı.
"Öbür insanlar gibi yaşamak..." Bu ne kadar güzel ve iyi bir şeydi. Öbür insanlar...
Okur Takip Önerileri
Şimdi ne yapacaktı? Yavaş yavaş bütün hayatın kendisi için çehresini değiştirmesini beklemekten, tarihine razı olmaktan başka ne yapabilirdi?
Çete dağıldı.
Üşüyoruz.
Artık hangi cekete iliştirilmişsek, o rengi alan çiçekleriz. Sorusuz, düşsüz. Şimdi burada, coşkusunu yitirmiş bir yürekle, sadece özlüyorum.
Ama yine de varacakları yer, yaşana yaşana kendilerine ait olmaktan çıkmış alışkanlıkları değil mi?
Oysa hepsi gergin iplerde kendi olacağından korkan heyecanlar. Ertelenmiş zamanlarda aynalara söylenen yalanlar, mühürlü zarflarda saklanan sırlar.
Çünkü ruhum, şimdiye ve geleceğe aksın, orada yeniden var olsun, başka ruhlara değsin, çoğalsın istiyordum.
Heybemde imgeler, acz ve iddia.
Kendi küçük tarihimden sarsıcı dersler çıkarıyorum.
Artık sokağı da insanları da onların kıyıma vuran dalgalarını da seyre değer bulmuyorum. Sanki içimdeki dünya durdu.
Acılar buz dağları ekliyordu yüreklerimizin haritasına.
Çıkınımda hem gülünecek gerçekler hem de ağlanacak yalanlar buluyorum.
Hikâyeler sizin onlardan vazgeçemeyişlerinizle kalmazlar. Sanıldığı gibi yaşandıktan sonra da unutulup gitmezler. Artık derinizin altına işlemişlerdir.
