Kafka, her zamanki yürüyüşlerinden birini yaptığı parkta, ağlayan küçük bir kıza rastlamış. Onunla konuştuğunda kızın oyuncak bebeğini kaybettiğini öğrenmiş ve kıza bebeği onun için bulacağının sözünü vermiş. Ertesi gün aynı yerde buluşmak için sözleşmiş ve kendi yollarına gitmişler.
Kafka bebeği bulmak için çok uğraşmış ama çabaları sonuç vermemiş. Bunun üzerine küçük kıza bebeğin ağzından mektuplar yazmaya karar vermiş. Kıza verdiği ilk mektupta; “Lütfen benim için endişelenme, dünyayı görmek için uzun bir yolculuğa çıktım. Sana başımdan geçenleri anlatacağım.” sözleri yazılıymış. Kafka kızla her buluşmasında kıza bunun gibi oyuncak bebeğin ağzından yazılmış bir sürü mektup okumuş ve kızın heyecanı giderek artmış.
Aradan aylar geçmiş, son görüşmeleri gelip çatmış. Kafka kıza bir oyuncak bebek vermiş. Kız bu bebeğin kendi bebeğinden oldukça farklı olması karşısında şaşkınlıkla bakakalmış. Kafka’nın bebeğe iliştirdiği not, kızın şaşkınlığını gidermiş: “Yolculuğum beni çok değiştirdi.” Uzun yıllar sonra, bebeğini saklayan kız yetişkin bir kadın haline gelmiş. Bir gün bebeğinin içinde ustaca gizlenmiş küçük bir kağıt parçasını bulmuş. O kağıt parçasında şu sözler yazmaktaymış: “Sevdiğin her şeyi er ya da geç kaybedeceksin, ama sevgi başka bir surette tekrar karşına çıkacak.”
Oysa ben; Nazım'ın memleket hasreti kadar, tutsağım tenine.. ki ben; Tahir'in Zühre'ye aşkı kadar hasretim sesine..
"Ne kadar az yer, içer, kitap okursan, tiyatroya, dansa, meyhaneye ne kadar az gidersen, ne kadar az düşünür, sever, kuram yaratır, şarkı söyler, resim ve eskrim yaparsan, o kadar fazla sermaye biriktirirsin; mezar böceklerinin ve toprağın yok edemeyeceği sermayen o kadar büyür. Kendin ne kadar azalırsan o kadar çoğa sahip olursun; kendi öz hayatını dile getirmenle dışsallaşmış hayatını dile getirmen ters orantılıdır; yabancılaşmış varlığın gitgide büyür."
Karl Marx - Elyazmaları
