"O" zamiri için kullanılan kelimeler arasındaki farklar bir yana bırakılırsa, Platon'un söylemiş olduğu ile bizzat Hristiyanların söylemekte oldukları hemen hemen aynı şeydi. Musa: "O ki (O şahıs ki) vardır" diyordu; Platon ise "O ki (O şey ki) vardır diyordu.
Kendi modern terminolojimizle ifade edecek olursak diyebiliriz ki, bir Hristiyan felsefesi, hiçbir şeye dayanmaya gerek duymadan, bir "varoluş" felsefesidir. (Varlık'la başlayan bir felsefedir.)
Nasıl ki, Yunanlılar felsefe üstadlarımızsa, Yahudiler de dinde üstadlarımızdır.
Marcus Aurelius
"Biraz zaman geçsin, her şeyi unutacaksın; biraz zaman geçsin, her şey seni unutacaktır."
Sayfa 45
İşte şeyler tarafından belirlenmeyerek şeyler hakkında bilgiyle hayatı düzenlemeye, "hür olma" adını vermekteyiz.
İşte her devirde yaşayan filozofların ve ilim adamlarının karşılaştıkları hiç de önemsiz olmayan soru şu olmuştur: Madem ki insan, bilen bir varlık olarak dünyanın bir parçasıdır, o halde tabiatın ilk ilkesine bilgi veya fiilen ondan daha yüksek olan başka bir şey - çünkü bu şey bilgiyi içine alacaktır- atfetmeksizin dünya nasıl açıklanacaktır?
Bir dünya ki orada insana, duyguları, tutkuları, erdemleri ve erdemsizlikleri dahil, her şey dışarıdan gelmektedir, işte Yunanlı'nın dini dünyası böyle bir dünya idi. İnsana gelen her şeyin kaynağını ölümsüz varlıkların kırgınlığı ve kızgınlığı oluşturuyordu. İşte bu ölümsüzler de Yunan tanrıları idiler.
Sayfa 30
Kısacası biz, felsefe tarihini olduğu gibi kaleme almak yerine, olması gereken felsefenin tarihini arıyoruz. Doğrusu bu, çok kötü bir felsefe tarihi yazma usulüdür; yakında göreceğimiz gibi, bu, tarihin derin felsefi anlamını gözden kaçırmanın en açık yoludur.
Sayfa 24