Her bir tür milyonlarca yıllık bir evrimi temsil eder ve bir kez yok olduğunda asla geri getirilemez. Her biri geçmiş hakkında eşsiz hikayeler içeren birer kitaptır. Herhangi birini
kaybetmek, yaşam tarihinin bir parçasını kaybetmek anlamına gelir.
Doğal seçilimin "türün yararına çalıştığı" yaygın düşüncesi bir saptırmadır. Gerçekte, evrim bir bireye yarar sağlarken türe bir bütün olarak zarar verebilen özellikler üretebilir. Bir grup erkek aslan, bir aslan sürüsünün mevcut erkeğini yerinden ettiklerinde, bunu çoğunlukla emzikte olan yavruların korkunç bir katliamı izler. Bu davranış yokoluş olasılığını arttıracak şekilde toplam aslan sayısını azalttığı için tür için kötüdür. Fakat bu kısa zamanda dişileri dölleme (emzirmedikleri için yeniden çiftleşmeye hazır hale gelirler) ve öldürdükleri yavruların yerine kendi döllerini koymayı sağladığından zorba aslanlar için iyidir. Rahatsız edici olsa da, yavru öldürmeye neden olan genlerin işgalci erkeklerin akraba olmadıkları yavrulara sadece bakmalarını sağlayan "iyi" genler aleyhine nasıl yayılacağını görmek kolaydır. Evrimin öngördüğü gibi, birey aleyhine türe yarar sağlayan uyumları asla görmeyiz. Bu, eğer organizmalar iyiliksever bir yaratıcı tarafından tasarlanmış olsalardı bekleyebileceğimiz bir şeydir.
Sayfa 120Kitabı okudu
Biz insanlar evrimleştiğimizi kanıtlayan birçok körelmiş özelliğe sahibiz. En ünlü olanı apandistir.
.
Yaprak yemeyen ve selüloz sindiremeyen insanlarda apandis neredeyse yok olmuştur. Açık biçimde, hayvan ne kadar az otçulsa, çekum ve apandis o derece küçüktür. Diğer bir deyişle, apandisimiz aslında yaprak yiyen
atalarımızda kritik öneme sahip bir organın kalıntısıdır; fakat artık bizim için hiçbir önemi yoktur.