Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
phobs
phobs
@fakeplastictrees
değeri bilinmeyen simyacı
18 Ekim
58 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hakancığım kitap çıkarmış da ben almaz mıyım diyerek kitapçıya gidip kitabın fiyatını gördükten sonra arkamı dönüp kaçtığım için uzunca bir süre sadece raftan bakıştık Derz ile.
Aldığımdaysa çoktan spoiler yemiş olduğum için kitabın içeriğini biliyordum(yazdığı öykülerin derlemesi ekstra bir şey yok) çok da bir şey beklememem gerektiğini de biliyordum. O yüzden kitabı sevdim. Beklentilerimi yüksek tutsaydım eminim sevmezdim. Öykülerle dolu olmasından da kaynaklanıyor olabilir şahsen her kitabında hissettiğim Hakan Günday kalemini bunda hissedemedim açıkçası. Tam havaya girecekken hop başka bir öyküye geçiyor inanılmaz kısa öyküleri.
Kinyas ve kayranın özel baskısına 'özel' olan öyküsü galiba kitabın satmasının en büyük nedenlerinden birisi. Güzel öykü fakat o da günün sonunda Kinyas ve Kayra havası vermiyor.
Demem o ki Hakan Günday külliyatını benim gibi bitirdiyseniz sizi pek tatmin etmeyebilir. Kötü kitap mı kesinlikle değil sadece Hakan Günday gibi değil.
Bir gencin gözünden dinozor.
Çok güzel bir kitap.
Kitabı keşfedişim fikirlerine çok güvendiğim bir booktuber (Saime Özdemir) tarafından övüldüğünü görmemle oldu.
Okumaya başlarken Mina Urgan kim, ne yapmış gibisinden hiçbir fikrim yoktu. Merak da etmiyordum aslında fakat bu bir 'inceleme' olduğu için kendisini tanımayanlar adına biraz bahsetmek gerekirse kendisi
Çöküşün romanı.
Geçen haftalarda artık müdavimi olduğum sahafta arkadaşımla çay içerken yan tarafımızdan birisi bize daha önce hiç Sylvia Plath okudunuz mu, diye sordu. Okumayı geçtim hayatımda ilk kez Sylvia Plath'in ismini o an duymuştum. Kendimi aşırı derecede bilgisiz hissettim birkaç gün sonra da dayanamayıp kitabı aldım.
Keşke almasaydım ama buraya
Okur Takip Önerileri
Tanrı'nın içindeki şeytan.
Kitabı nasıl açıklayacağımı bilmiyorum. Okurken hiç bitsin istemedim bunca zamandır okuduğum açık ara en iyi kitaptı. Bitirdiğimde duygulanmadan edemedim çünkü son paragrafı, Demian'ın son sözleri gerçekten içime dokundu.
Hesse'nin kitaplarının hepsini okudum diyemem Boncuk Oyunu'ndan sonra okuduğum ikinci kitabı oldu bu. İki
Biz ve hayallerimiz karşısındaki biz.
Hakan Günday'a Ziyan ile veda ettikten sonra yaşadığım yerde imza günü olacağını öğrenince almadan edemedim ayrıca gidip imzalı özel baskı aldım imzanın imzasını attıracağım büyük ihtimal.
Neyse boş muhabbeti geçelim.
Fazla çizgi roman geçmişim yok açıkçası. Küçükken annemden istediğimde "Onlara para mı verilir?" diyerek zorla
Kendimiz mi oluyoruz yoksa bize dayatılan kişi mi?
Palahniuk'un okuduğum 6.kurgusu.
Kitabı tek kelimeyle anlat deseler eleştiri derdim. Her şeye -gerçek anlamda aklınıza gelebilecek her şeye- dair bir eleştiri var.
Beni en çok etkileyen şey yazarın tarikatlara değinmesi oldu. Biz bunu kurgu diye okuyup geçsek de Dünya'nın neresinde olursak olalım tarikatların varlığı bir gerçek ve
Tam anlamıyla bitirdiğim ilk polisiye romanı.
Bu kitap nasıl karşıma çıktı bilmiyorum. Nasıl okumaya karar verdim onu da bilmiyorum çünkü polisiye tarzı şeylerden hiç haz etmem.
İncelemeyi, Agatha Christie'yi bile sıkıntıdan yarım bırakan birinin yazdığını doğal olarak polisiye kültürünün hiç olmadığını lütfen göz önünde bulundurun.
Kitap bundan yıllar yıllar önce yaşanmış bir cinayet vakasının tekrar bir haberci tarafından gündeme gelmesini anlatıyor.
Başlarda bu kitap bitmez hissine kapıldım fakat birkaç bölüm sonra yazarın dili ve olayları işleyiş sırası o kadar hoşuma gitti ki. Sadece cinayet üstüne kurgulanmış bir roman olsa kesinlikle beğenmezdim. Yazar yeri gelmiş toplumu eleştirmiş yeri gelmiş genel kültürümüzü geliştirecek örnekler vermiş. Polisiye romanı yazayım bana yeterle kalmamış kısacası.
Kitabın sonu istediğim gibi miydi bilmiyorum. Nasıl bir şey isterdim onu da bilmiyorum çünkü son kırk sayfa harici "evet katil bu olabilir" dediğim türden birisi yoktu. Son sayfasını okurken de acaba ben bir şeyi kaçırmış olabilir miyim -çünkü sonunu anlamadım- diye önceki sayfalara tekrar göz attım fakat yine de elle tutulabilir bir sonuç elde ettiğimi söyleyemeyeceğim.
Türünde yeraltı çıktığı için aşina olduğumuz yazarlardan örnek vermek gerekirse Irvıne Welsh ya da Bukowski kadar yeraltı beklemek saçmalık olur. Palahniuk'un birkaç tık aşağısı diyebiliriz. Çok fazla rahatsız olunacak öge yok herkes rahatlıkla okuyabilir.
Yazarı büyük ihtimal okumaya devam edeceğim dili hoşuma gitti kesinlikle daha fazlasını hak ediyor.
İyi okumalar.
Bir hiç olma hikayesi.
Zargana, Hakan Günday'ın kitapları arasında son sıraya koyduğum kitaptı. Nedensiz bir şekilde kitaba karşı bir önyargım vardı ve okumayı hep erteliyordum. Okumaya başladığım andan sonraysa kitap Kinyas ve Kayra'dan sonra beni en çok etkileyen kitap oldu diyebilirim.
Konusu ve işleniş tarzı "klasik" Hakan Günday romanı
İsmiyle içeriği bu kadar uyuşan bir kitap daha önce görmedim.
Bittiği için o kadar mutluyum ki 500 sayfalık bir kitap olsaydı kesin yarım bırakırdım.
Kitapta seks yaptıktan sonra felsefe yapıyorlar uzun lafın kısası bu.
Sade, kadınları tamamen malzeme gibi göstermiş çoğu yerde kadınlar fahişedir ya da fahişe ol tarzı cümleler var. Ana olay kadınlarınların 'cinselliği' üstünden gidiyor -tabii
Başyapıt.
Uzun zamandır bu kadar ağır bir eser okumamıştım. Bazı yerlerde çok bunalsam da bırakmadığım için çok mutluyum. Her sayfada gerçekten "bir şeyler" okuyormuş gibi hissettiğim bir kitap oldu.
Kitap boncuk oyunu ustamız Knecht’in gelişimini anlatıyor aslında bize. Yine de kitabı sadece birisni anlatan bir roman olarak düşünmeyin. Yazar mükemmel bir şekilde müzik, tarih, toplumsal ahlak, kendini bulma, hatta Uzak Doğu kültürüne kadar ince göndermeler yapmış bunu yaparken de kurguya çok başarılı bir şekilde entegre etmiş.
Kitapta; Ying Yang, tariktalar ve meditasyonun önemi üzerine birçok kez değiniyor Hesse. Söylemeden geçebileceğim türden bir ayrıntı değildi.
Daha önceki incelemelerin birkaçını okudum. Genel olarak herkes kitabın hikayeler kısmını daha çok sevmiş. Ben hikayelerin pek hayranı olduğunu söyleyemem. Kesinlikle kitabı tamamlıyorlardı ama benim için Knecht'in hayatını okumak daha zevkliydi.
Şiirlere gelirsek de YKY'nin editör notunda on üç şiirden sadece altısı kitaba dahil edilmiştir gibisinden bir şey yazıyordu şiir okumayı sevmiyorum ama bir okur olarak ben on üç şiirin hepsini görmek isterdim neden çıkartma gereksinimi duyduklarını anlamadım. Ayrıca puntoları da büyüteçle okunacak cinstendi. Kitabı geç bitirmenin en büyük sebebi de bu oldu okuyorsun okuyorsun sayfa bitmiyor.
Knecht’in sonu beni oldukça tatmin etti. Bence en başından beri olmak istediği kişi oldu. Yine de hayat hikayesinin bittikten sonra öğrencisinin düşünceleri bana biraz tuhaf geldi. Alman kültürü deyip geçmek gerek.
Uzun lafın kısası bu kitabı okuyun. Ertelemeye gelecek türden bir eser değil.
İyi okumalar.
"Güle rengini veren kandır."
Kitabın olay öyküsü beni pek içine çekmedi. Fantastik - polisiye tarzı bir roman olmuş. Ne fantastik ne de polisiye pek benim türüm değil bu yüzden kitap bende bir puan eksiyle başladı.
Yüksek puan vermemin tek sebebi yazarın cümleleri. Türkiye'yi, yaşadığımız çağı, fikir ayrılıklarını, insanın psikolojisini çok güzel bir şekilde işleyip eleştirmiş. Sesli olarak dinlemeseydim altını çizeceğim tonla paragraf olduğuna eminim fakat "Kitap elimde olsun canım sıkılınca bir sayfa açıp okuyayım." diye kitapçıya gidip almam. Anlayamadığım çiğlik vardı romanda bir türlü hikayeye giremedim. Bazı yerler çok üstünkörü geçilmiş gibi geldi. Bazı yerler gereksiz bir şekilde detaylandırılmıştı. Sonu çok beklendikti.
Yine de mükemmel paragraflar için okunması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Listesinde olan herkese iyi okumalar.
Factotum: A jack of all trades
Yirmili yaşlarındaki Bukowski'yi anlatan otobiyografik roman. Bukowski'nin işten işe atlamasını, at yarışlarını, aile yaşantısını, yazar olma yolundaki adımlarını ve seks hayatını okuyoruz.
Kitabı çok beğenmedim açıkçası elime alıp ve daha okuyayım altını çizdiğim yerleri bir daha gözden geçireyim diyeceğim türden bir kitap değil. Öteki yandan otobiyografik bir eser olduğu için kitabı değerlendirme ölçütü bu olmamalı bence.
Çok kısa bir kitap ve çoğu bölüm karşılıklı diyaloglar üzerine kurulu bu yüzden okuması çok kolay.
Daha önceden "Kadınlar"ı okuduysanız bu kitapta zorluk çekeceğinizi düşünmüyorum aralarında nerdeyse hiçbir fark yok fakat okumadıysanız beklentiyi en düşükte tutun.
Otobiyografik roman denilince genelde akla ilk Martin Eden geliyor. Lütfen bu kitaptan Martin Eden gibi edebi bir şölen beklemeyin. Aylak bir adamın hayata tutunma çabasını -ne kadar çaba diyebiliriz emin değilim- okumak istiyorsanız da kütüphanenize gönül rahatlığıyla ekleyebilirsiniz.
Ayrıca kitabın 2005 yapımı bir filmi de var isterseniz ona da göz atabilirsiniz.
İyi okumalar.
Malafa, Hakan Günday'ın okuduğum sekizinci kitabı ne zaman bir Günday romanı okusam sonunda ne kadar iyi olduğunu düşünmeden edemiyorum. Bunda da aynı şey oldu desem yeridir.
Bana göre Hakan Günday; okuru kurgusuyla değil, kurduğu cümlelerle kitaba bağlayan bir yazar. Malafa'nın kurgusunu başka bir yazarın elinden okusaydım kitabı bitirebileceğimi düşünmüyorum çünkü çok basit ve monoton bir kurgusu var. Aynı şey Piç ve Ziyan ve için de geçerli. Eğer Günday okumak istiyorsanız ve tüm kitaplarını okumak gibi bir düşünceniz yoksa bu üç kitabı almanızı tavsiye etmem.
Malafa hakkında pek bir eleştirim yok açıkçası. Sonu tahmin edilebilir bir sondu ama dediğim gibi Hakan Günday'ı kurgusu için okumak yanlış olur. Toplumsal eleştiri bakımından Türk edebiyatında onun kadar güzel çıkarımlar yapıp bunu tereyağından kıl çeker gibi herhangi bir kesimi rahatsız etmeden anlatabilen pek bir yazar yok -varsa önerilerinize açığım- .
Okuyacaklara iyi okumalar.
Hayatı seç.
Kitap, kapağında yer alan "Yeraltı edebiyatının kült başyapıtı" ifadesine kesinlikle uyuyor. Yeraltı okumayı seviyorsanız bu kitabı listenize kesinlikle eklerin derim fakat yeraltı daha önce hiç okumamışsanız başlangıç için pek de doğru bir tercih olamayabilir.
Kitapla ilgili tek eleştirim çok fazla karakterin olması. Her karakterimizin çok ayrı bir hikayesi var ve isimleri ezberlediğiniz zaman kitap bitiyor diyebilirim.
Karakterlerimiz genel olarak toplumun umutsuz vaka diye adlandırdığı türden. Her birinin farklı bir bağımlılığı var ve bu bağımlılıklarının hayatlarını nasıl etkilediğini okuyoruz aslında.
Eklemem gereken bir şey daha: -eleştiri anlamında söylemiyorum- kitapta fazlasıyla argo kelime mevcut.
Yeraltı edebiyatını okumak isteyen/okuyan birisinin bundan pek etkileneceğini düşünmüyorum fakat kitabı öylesine aldıysanız ve yeraltı edebiyatının ne olduğunu bilmiyorsanız argo, uyuşturucu ve seks gibi toplumun var olduğunu bildiği fakat görmek ya da konuşmak istemediği şeyleri konu aldığını bilmenizde fayda var.
Unutmayın hayatınızı, çamaşır makinenizi, ruh çökertici televizyon programlarını izlemeyi siz seçiyorsunuz.
İyi okumalar
"Devrim vaktiyle bir ihtimaldi ve çok güzeldi."
Çok güzel eleştiriler barındıran bir kitap.
Yazarın üslubu ve Türkçe'yi kullanma şekline söylenecek hiçbir lafım yok açıkçası. Kurgudaki tek problem -benim için- çok fazla karakter olmasıydı. Bu karakterler ana karakterlerimiz olmadığı için isimlere pek dikkat etmedim ve bu da biraz zorluk çıkarttı diyebilirim.
Şairle ana karakter arasında geçen konuşmalar çok etkiliydi. Ara hikayeleri çok sevdiğimi söyleyemeyeceğim okurken sıkıldığım yerler oldu ama okunmayacak gibi değildi bir günde de bitirdim zaten.
Hakan Günday'ın önerdiği kitaplarda görmüştüm. Önceden Hakan Günday okuyup beğendiyseniz Tol'e de bir şans vermenizi öneririm.
Şimdiden keyifli okumalar.
Kendimi mi okudum?
Kitabı ilk okuduğum zaman gerek Kinyas gerek Kayra'nın bölümlerinde geçmişteki hislerimi okuyor gibi hissettim. Doğruyu söylemek gerekirse biraz bunaltan bir kitap okumaya karar verdiğiniz zaman iyi bir ruh halinde değilseniz okumanızı önermem çünkü kitapta iki tane tutunamayanın hayatını okuyoruz bu durum mental açıdan sizi yorabilir. Hakan Günday'ın ilk kitabı olmakla birlikte edebi dil olarak pek başarılı olduğunu söyleyemeyeceğim fakat bunun kitabı "okunmaz" yaptığını düşünmüyorum altını çizdiğim tonla paragrafım var en çok çizdiğim kitap bile olabilir. Ayrıca kütüphanemdeki en sevdiğim kitabım olduğunu söylemeden de geçemeyeceğim ne zaman canım sıkılsa açar birkaç paragraf okurum.
Kısacası bu kitabı okuyun Hakan Günday'ın yazdığı kötü bir şey şimdiye kadar hiç olmadı.
