Gitmek gelmek demekti bazı vakitler. Kendine gelmek... Hem bütün yollar gitmek için değildi ki.
İnanan insana yalnızlık yok ki kari. Hüzün var belki, dert var, gam var lakin yalnızlık yok. Ellerini açtığın her vakitte seni duyan Bir'i var..
Ah ömrüm ne boş geçtin sen! Ne beyhude cevelan ettin bu dünya aleminde. Bak ki kaç seneyi tamam ettin bu sürgün diyarında. Yaşın kaça geldi, kaç yaz, kaç bahar gördü gözlerin! Lakin sen hâlen dahi bir maksada eremedin. Bir kez dahi olsa gidip de Ravza'ya yüz süremedin.
Tercih edilen bir yalnızlık nimet gibi. Hayranlık uyandıracak asil bir hâl. Ama birilerinin seni yalnız bırakması... İşte o dayanılmaz. Yalnız kalmak değil can yakan, yalnız bırakılmak yani. Ve ben yalnız kalmadım, yalnız bırakıldım.
Unutma, dünya hançeriyle yaralarsan gönlünü yara geçer de izi kalır, derdi biter de sızı kalır. Sen kıymetsize değil, kıymeti sonsuza talip ol! Zira bir sultana köle olmak, kölelere sultan olmaktan daha evladır…
Sayfa 81Kitabı okudu
Hayat,uyanıkken görülen bir rüya gibidir...
Henry ThoreauKitabı okudu
"İnsanın en büyük düşmanı kendisidir."
Sayfa 121Kitabı okudu
Her şeyin bir dili var, dinlersen...
NesilKitabı okudu
İnsan her zaman gitmek için yollara düşmezdi ki. Ve her yol gitmek için değil ki. Bazen de gelmek içindi; aslında dönmek. Ve bazı yollar bulmak içindi O'nu bulmak için.
Nankör, Farsça bir kelime. Aslında Farsça iki kelimeden oluşan bir tabir. "Nan" ekmek manasına geliyor ve "kör" ne demek zaten biliyoruz. Kendisine verilen ekmeğin kıymetini bilmeyen demek yani nankör.
Sayfa 66 - NesilKitabı okudu
""Yolumuz aynı olmasa da sonumuz aynı...""
Nesil YayınlarıKitabı okudu
