Fatih Kadercan
@fatihkadercan
Öğretmen yazar, sanat sever ressam... Serçenin Çığlığı ve Vuslatın Kızıl Büyüsü Ayasofya romanın yazarı
öğretmen
lisans
Ankara
133 okur puanı
Şubat 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
83 syf.
10/10 puan verdi
Vuslat
Ben seni hiç düşünmüyorum ki…
Akrep ile yelkovanın birleştiği vakitler sadece
Dedemden kalma toprak damın üstüne;
Her karanlık çöktüğünde
Yıldızlar bir arşın yaklaşıp gönül otağıma
Uyku kaçınca gözümden her gece
Dalınca ufuklara hisler, vuslata sürgün edince gönlümü
Gecenin karanlığını yırtan yıldızları gördükçe, sadece
Ben seni hiç düşünmüyorum ki...
Yorulduğumda, dinlenmek için daldıkça hayaline
Saçlarını gördüğümden beri dokunmak hevesiyle her teline
Dudaklarından süzülen kelimeler kulağıma döküldükçe
Adını her andığımda sadece
Aşiyan olsun dalında bülbül, serçe seyretsin
Savururken zülfünü gülistanda gül
Seyreyleyen serçe çığlık atıp kanat çırpsın umutlarıma
Bekleyenim, vuslat bekleyişinin sürgününde.
Sayfa 223 - ÇIRAKitabı okudu
Kapı
Hayatın tüm zorluklarını göğüslemiş yorgun bir insanı andıran dam kapısını çekerek kapattı. Kapının çıkardığı ses geleni ve gideni haber verir gibiydi. Kim bilir kaç insanın eli değmiş, kaç insan tarafından omuzlanmıştı.
Kapı medeniyettir, insan ve toplum hayatında adı anılmazsa da yeri büyüktür. Dünyaya gelen insanın, güneşe, rüzgâra, hayata ilk girizgâhı, ilk adımıdır. Dünyadan ayrılırken son çıkış, ayrılışta musallaya varışta son kale, son bakıştır kapı… Duvaklarıyla gelinlerin ayrıldığı, ardından bir başka hayata dalarken araladığı hayatın eşiğidir. Sırdır kapı. Sırların, dedikoduların ardında sese büründüğü, mahremin çıplaklığı, zevklerin perdesi güvencesi olandır kapı. Acıların ardında katlanıldığı, gözyaşlarının tutulmadığı korunaktır kapı. Taş duvarları sığınak yapan, binayı hane, haneyi sıcacık yuva yapan medeniyettir kapı. Öfkeliyken yüzüne çarpılan, tekme ile açılıp kapatılan, hıncın çıkarıldığı cefakâr dilsizdir kapı. İstenilmeyene duvar, haz edilmeyene kilittir. Hısıma uğrak, hasıma ıraktır kapı. Muştuyla gelene ardına kadar bağrını açan ummandır. Beklenilenin yüzü, tebessümün aynası, hoşbeşin ilk harfidir kapı. Eşiğinde bekleyen kelp için sadakat, arkasına bakmadan koyup giden için ihanettir kapı. Harflerin birleşip kelime, kelimelerin birleşip cümle, cümlelerin mısra mısra dizilip şiirleşmesi gibi bir marangozun elinden tahtaların, çıtaların, çivilerin birleşmesiyle hayat bulmuş girizgâhtır, yekpare şiirdir kapı…
Sayfa 82 - ÇIRAKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
SPOR VE AHLAK
Ahlâk, insanların toplum içindeki davranışlarını, birbirleri ile ilişkilerini düzenlemek amacı ile konulmuş, kabul edilmiş kurallar olarak tanımlanabilir. Bu kurallar genellikle yazılı olmayıp, hukuk düzeninden bu yönü ile ayrılır; insanı insan yapan insan ile özdeşleşen, toplumun uyduğu kurallardır. Spor ise inanın bedenini ve sıhhatini
'SERÇENİN ÇIĞLIĞI' ROMANINDAN
YOL
Elif güğümleri gürül gürül akan abıhayat kurnalarının altına koydu. Ellerini göğsünün üstünde kavuşturarak beklemeye başladı. Çeşmeye her geldiğinde istemsiz olarak Ankara tarafına dönüyordu. Yine öyle yaptı. Gözü, gönlü gibi Ankara’dan gelenlerin görüneceği Karatepe mevkiine döndü. Gözü beyaza bürünmüş ufuklara daldı.
Yol hasretin başladığı gidiş, umudun giderek uzaklaştığı yön, gözlerin gördüğünü yavaş yavaş kaybettiği cihettir. Yol; beklemenin, kavuşmanın adıdır. Gelenin göze ilk değdiği, değdikten sonra adım adım büyüdüğü zemindir, uzayıştır. Aşina olan ufuk, bekleyişe bakıştır. Yol aşktır, aşka vuslat, vuslata varıştır. Yol mecnuna arayış, Leyla’ya çöldür. Yol yordamdır iş bilene, dönüştür gidene...Son bakıştır ebedi göç edene… Yol gözdür, zihindir, medeniyettir bakmasını bilene...
Elleri koynunda kaldı, deyimi Elif’nin duruşuyla ete kemiğe bürünmüştü beklediği çeşme başında. Sığırcık kuşları kavak ağaçlarının dallarına sıralanmış pinekliyor, serçeler taş duvar kovuklarında nöbet tutuyordu.
MUSA İLE FİRAVUN
Firavunu yüzünü görmek yasaktı avama Rüyasında görününce kendine Musa Yüzümü görebilirsiniz diye haber saldı
Serçenin çığlığı
Semada gezen bulutların kuşlar misali kanatlarıyla dağları okşadığı, canını toprağın altındaki köklerine teslim etmiş meşe ağaçlarının siperinde, karnını doyurmak için tilki ve tavşanların ölüm kalım mücadelesi verdiği, kara kışın kapı ve pencere aralarından evlere sızıp ısınmak için kendine sığınak aradığı köyde gece, mahrem örtüsünü, ruhunu, gölgesini karlarla kaplı köyün üzerinden yavaş yavaş çekiyordu.
çıra yayıneviKitabı okudu
