"Düşünüyorum da,
sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek.
Yumuşacık kalbimizin fark edilmesi,
naif yönlerimizin keşfedilmesi,
cesaretsizliğimizin anlaşılması,
korkularımızın paylaşılması
sanki zarar göreceğimizin en büyük işareti.
Kabuklarımızın altında
kendimizi saklamakta ne kadar da ustayız.
Ve ne kadar güçlü
Benden olmayan bir ben
Bu benlik yitiriyor bazı şeyleri. Eskisi gibi uyanmıyor içinde hoşnut olduğu birtakım duygular. Bu sığlık yeri doldurulamaz bir boşluk yaratıyor, altında eziliyor farkındalığın. Ne yapmalı? Varsa eğer bir yolu, vazgeçmeye hazır kendi olması için feda edilecek ne varsa. Fakat kendi olması için vazgeçmeli mi yine kendinden olandan? İçine hapsediyor bu döngü onu. Sorgulamaların, sonuç vermediği gibi kendinden daha fazla uzaklaşmasına sebep olmasının vermiş olduğu buhrana direnemiyor. Özgür bırakmak istiyor kendini, sanki mümkünmüş gibi. Zaman geçiyor, kendine yabancılaşıyor, benliğinden bir adım daha uzaklaşıyor. İçinde, ondan olmayan bir başka benlik oluşuncaya kadar sürüyor bu teslimiyet. İşte bu benlik vuruyor suratına hakikati. Hayatın tezatlıklarıyla, bağımsız kurallarıyla, başıbuyruk hoyratlığıyla tanışıyor. Kendini terk etmek zorunda olduğunu anlıyor o zaman. Naif yaklaşımlar, masum düşünceler, sevginin hakikati... ilk benliğin yansıtıcı durumları bastırılıyor, yok edilmek isteniyor bu dünyada. İkinci benlik devreye giriyor o zaman. İnsanlar buna "büyümek" diyor. Bana kalırsa "cinayet" bu. İlk benlik hala içimizde ama yaşamıyor. İçimizdeki ölü ruhla kendimizi yaşıyor sanıyoruz. Aciz, zavallı bir varlık olmaktan öteye geçemiyoruz. Sonunda verilen son nefesle "ölüm" gerçekleşiyor.
Yani insan, ölüyor bir kez daha.
Cesare Pavese: üzerine bir inceleme.
Depresif, karamsar, melankoli, içedönük bir kişiliği vardı. Hiç unutmam pavese: yaşama uğraşı kitabında intihar ile ilgili şunları söyler; “intiharı düşünen bir insan için en kötü şey kendisini öldürmesi değil, bunu düşünüp yapmamasıdır. İntihar düşüncesine yol açan manevi çöküntü kadar aşağılık bir şey yoktur.” Pavese: 30 mart 1938’de, daha henüz
KISMET İSE GELİR HİNT'TEN YEMEN'DEN...
Bugün yine 2017'de yaklaşık iki ay kaldığım yer olan Gebze'deyim. 2017'de Gebze Pelitliköy'de Asya Çikolata firmasında tercüman ve proje yönetmeni olarak çalıştığım zaman Gebze Center'in tam karşısında Turkuaz Otel'de kalıyordum. Bugün tekrar Turkuaz Otel karşıma çıkınca içeri girip anılarımı tazelemek istedim. Biraz tuhaf değil mi? Sebepsizce
Merhaba,günaydın >:<
Biraz da sevdiğim insandan bahsetmek istiyorum..Hep ailemi kendimi anlatırdım.Onu da anlatmam gerek diye düşünüyorum...Çünkü o da benim ailem.
Kim olduğunu söylememe gerek yok ancak kalbimin sahibi diyebilirim..
Im biraz ondan bahsedeyim o halde.. Melek gibi biri desem yalan olmaz , tertemiz , çok düşünceli , saf
Müzik dehalarının şaşırtıcı hayat hikayeleri..
1- MOZART
Mozart hakkında herkesin bildiği 2 şey vardır. Bunlar, 6 yaşında beste yapabildiği ve 35 yaşında öldüğünde kimsesizler mezarlığına gömüldüğüdür. İnsanlık tarihinin belki de en yetenekli bestecisi olan bu özel şahsın saray ahalisi tarafından el üstünde tutulan bir müzisyenken nasıl sefalet içinde öldüğü halen bir muammadır. Yine de bu
-Bir Öğretmenin Son Dersi-
Çocuklarım,
Bu son dersimizde sizden öğrendiklerimi anlatmak istiyorum size. Siz de benim öğretmenim oldunuz ve sizin öğrenciniz olmak beni çok mutlu etti, çok onurlandırdı…
Beren; bana seçmek istediğin mesleği söylediğinde gözlerim dolmuştu can kızım. “Ben ağaç dikicisi olacağım” demiştin. “Belki para kazanamam, ama bir çok ağaç dikeceğim
💚💐
Korku ve Kaygı Çözümleri kitabı yıllar önce özbenliğin keşfine ilişkin yapmaya başladığım okumalarımı bana özlemle ve tatlı bir tebessümle anımsattı.
Şuana kadar satır aralarında kaybolduğum kitabım deyim yerindeyse özbenligimizin keşfini didik didik ettiriyor ve hiçbir ayrıntıyı es geçmiyor.
Bununların yanında o kadar hassas bir bilinçle yazılmış ki ; kalbimin derinliklerine işleyen şu alıntı durumu özetleyecektir sanırım ; "Sıklıkla danışanlarıma onlarda hiçbir sorun olmadığını ve çok fazla duygusal olmadıklarını garanti ediyorum. Onları kusurlu ya da zayıf olarak görmektense onlardan zekice farkindaliklarından , kabul etme cesaretlerinden dolayı kendilerini iyi hissetmelerini ve geçmişteki yaralarının onları iyileştireceğini kendilerine itiraf etmelerini istiyorum."
Sevgili 
Friedemann Schaub bu naif şefkatiniz için teşekkürler 💚