Muhakkak izlenmesi gereken filmler
Robert rosselin (İtalya'ya yolculuk, acik şehir romasi)
Andrzej wajda tüm filmleri
Krzysztof zanussi
Istvan szabo
Zoltan fabri
Sergey bodarçuk
Federico Fellini (Roma)
Lütfi akad (gelin, düğün, diyet)
Halit refiğ (teyzem, haremde dört kadın)
Sayfa 188
Amarcod 1973 Federico Fellini
Tütüncü kadının kendini ayrıksı kılan memelerine yüklediği cinsellik de bir çeşit hesaplaşma hatta meydan okuma değil midir? Sevişme sonrası duyulan o buzullaşan uzaklık, o yabancılaşma, parçalanmış bir cinsellik kimliğinin, sevgisiz alışverişlerin, gündelikteki faşizmin olan anlatımına dönüşmesi değildir de nedir?
Sayfa 62Kitabı okuyor
Chaplin'e ve filmlerine özel bir ilgisi olan Gazi, fırsat bulduğunda onun filmlerini kaçırmamaya çalışıyordu. Gösterime girdikleri tarihlerde olmasa da ya Köşk'ün sinemasında ya da bir sinemada onun filmlerini seyrediyordu. Chaplin'in adeta melodramın tarihini yazdığı ve Federico Fellini'den (Cabiria'nın Geceleri) Memduh Ün'e (Üç Arkadaş) kadar birçok yönetmeni etkileyen Şehir Işıkları (City Lights) filmi bunlardan biriydi. (…) Gazi, 18 Mayıs akşamı Chaplin'in merak ettiği bu filmini seyretmek için Yeni Sinema'yı teşrif etti. Türk sinemasının ilk yönetmenlerinden olan Baha Gelenbevi'nin o sıralar İsmet İnönü'nün yaverliğini yapmakta olan akrabası Atıf Esenbel'den dinlediğine göre Gazi, filmin gösterimine Başvekil İsmet (İnönü) Paşa'yı da davet etti. Yaveri aracılığıyla Paşa'ya iletilen not şöyleydi: "İyi bir film izleyeceğiz. Eğer Paşa Hazretleri teşrif buyururlarsa, çok memnun olurum." İsmet Paşa, davetin ani oluşunu gerekçe göstererek gösterime katılamayacağını bildirdi; ancak eşini ve çocuklarını gönderdi.
Sayfa 66Kitabı okudu
Federico Fellini en sevdiğim yönetmenlerden biri. Entelektüelliğine ve fantazi kurma gücüne hayranım.
“İşte her şey karmaşık ama bu karmaşa “ben”im! Ben benim, olmak istediğim değil ve artık korkmuyorum, gerçeği söylemekten bilmediğimi, aradığımı henüz bulamadığımı söylemekten. Yalnızca bu şekilde canlı olduğumu hissediyorum...”
🎞8½ (1963) Federico Fellini
Hiçbir son yok. Hiçbir başlangıç yok.
Yalnızca yaşamın sonsuz tutkusu var.
Federico Fellini
Jung’da en hayran olduğum şey, onun bilimle büyü, akılla düşlem arasında bir buluşma noktası bulmuş oluşuydu. Mantık tarafından özümsenceğini bilme rahatlığı içinde, kendimizi gizemin ayartıcılığına bırakarak bizi yaşam içine sokuyordu.
Benim en önemsediğim şey, insanların özgürlüğüdür yani bireyleri inandıkları ya da inandıkları sandıkları, çevrelerini kuşatan, onları sınırlayan ve olduklarından daha sığ, küçük, hatta daha kötü gösteren töre ve toplumsal gelenekler ağından kurtarmaktır.
Fellini palyaçoları “insan oğlunun akıl dışı yanının“ dışavurumudur; içimizde başkaldırmaya, kurulu düzene karşı çıkmaya yönelik ne varsa hepsini ortaya koyduğu için içgüdülerimizi simgeler. Palyaçolar insanın çocuk ve hayvan yanıdır, alay eden ve edendir. Palyaço, insanın tuhaf, biçimsiz, gülünç görüntüsünü yansıtan bir aynadır. İnsanoğlunun gölgesidir.