İSLAMDA DİN ÖZGÜRLÜĞÜNÜN TEMELLERİ
Doç. Dr. Recep ARDOĞAN
Din, bütün insan toplumlarında görülen bir vakıadır ve Bergson’un ifadesiyle, geçmişte olduğu gibi günümüzde de ilimsiz, sanatsız, felsefesiz toplum vardır fakat dinsiz toplum asla yoktur.[1] Buna bağlı olarak belli bir dine inanmayan bireylerin de din ve tanrı ile ilgili bir kanaati vardır. Bu kanaat, inkâr,
1980’li yıllardan sonra düşünce hayatımızın genel özellikleri köklü olarak değiştirilmiştir. Bu ülkede yaşayan insanlar bir bütün olarak düşünceden, sistematik fikirden, ideolojilerden, estetikten, etikten, bilimden uzaklaştırılmıştır. Bu yıllarda insanların temel referans kaynakları önemli oranda yerle bir olmuş, bunun yanı sıra okuma edimi köklü
Vicdansız Müslümanlık
Prof.Dr. ilhami Güler
‘Vicdan Böyle Buyurdu’ kitabının yazarı İlhami Güler “Söylemekten doğan zarar, söylememekten doğan zarardan daha azdır” diyor.
Kur’an, Allah’ın kendi yarattığı (91/8) insan vicdanı/aklı, insan dili (Arapça), insan (Hz. Muhammed) aracılığı ile insanlara (Araplara) hitabıdır. 610 ile 630 arasında vuku bulan bu
"Levinasçı yaklaşımla paralel bir biçimde Derrida da, Heidegger’e olan borcunu takdir etmekle birlikte, Heidegger’in bizzat kendisinin
onto-teoloji diye adlandırdığı metafiziğe aidiyetten kaçamadığını ifade eder."
"Derrida'nın, kendisini Heidegger'in birtakım motiflerine yaklaştıran Heidegger okuması, mevcudiyet metafiziğine meydan okuma, iz ve ayrım gibi Heideggerci motiflerin geliştirilmesi anlamına geldiği gibi, Heidegger felsefesinde metafizik düşünceden bir kalıntı olarak sürdürülen motiflere de karşı çıkmak anlamına gelir."
"Derrida, Heidegger’in, “Biz, felsefe tarihine ait metinlerde,
Varlığı hatırlamanın izlerini nasıl bulabiliriz?” şeklindeki duygusal sorusundan, 'Metafizik karşıtlıkları davet eden metinlerin niyetlerini nasıl çökertebiliriz?, Onları metafiziğe ait olarak nasıl açığa vurabiliriz?' şeklindeki daha politik sorulara yönelir."