Meltem Öyküsü
“Peki ya kısmet? O hangi çizgi de saklıdır?”
“Belirli bir çizgisi yoktur kısmetin, çizgilerin arasından öylece çıkar gelir. Hem de yürekleri çatlatırcasına, yellerini savura savura dörtnala gelir. Ben yakın zamanda büyük bir kısmet var derim gerisini müşteri tamamlar. İnsanoğlu ömrü boyunca bekler. Bazen neyi beklediğini bilmeden bekler. Yaşama tutunmanın, sabretmenin, daha güzel günlere olan inancın, umudun diğer adıdır beklemek. Gözlerinden anlarım insanların bir şeye, birine dair olan özlemlerini. Boşluğa dalıp gitmesinden, nefes alışverişlerinden, en çok da kendimden anlarım. Kısmet, vücut bulmak için bir harfe ihtiyaç duyar. Ben de bilirim ki alfabede yirmi dokuz harf vardır. Bunların sekiz tanesi ünlüdür. Bilirim onların hangileri olduğunu. Okulda öğrendiğimden değil sokaklardan bilirim. Yine bilirim ki her müşterim, bu sekiz ünlüden en az birini tanımak zorundadır. Harfler doğar, büyür, ölür avuç içlerinde, insan zihinlerinde. Tek bir harf söylerim, müşteri bir film şeridi gibi tüm o harfteki tanıdıklarını getirir gözlerinin önüne. Önce sevdikleriyle sevmediklerini ayırır tek tek. Sonra bunu tek kişi kalana dek yapmaya devam eder. Ben söylerim, müşterilerim tüm söylediklerimi tek kişiye iliştirmeye çalışırlar. Aynı harfin diğer kişilerini akıllarına dahi getirmek istemezler. Bu yaptıklarının bir alfabe kırımı olduğunu, bir edebiyat suçu olduğunu bilmeden yaparlar.”
Sayfa 25Kitabı okudu
76 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
%58 (176/300)
