YUSUF TATAYEVİÇ: Hey, ahbap! Saygıdeğer insanlarla karşılaşınca selam vermek yok mu sizin buralarda?
ORMAN İŞÇİSİ: Selam verilecek yer var, verilmeyecek yer var...
YUSUF TATAYEVİÇ: O da ne demek? Kiminle konuştuğunu biliyor musun?
ORMAN İŞÇİSİ: Pek mi önemli?
Çoktandır yaprakları dağılmış bir kitaba benziyoruz. Neden böyle oluyor? Yaşam bizim için yalnız pişmanlık kaynağı mıdır?.. Ne diyelim, yazgımız böyleymiş...
Zaman geçiyor, durmamacasına geçiyordu...
Ah, Asel, sevgili Asel! Ruhunun temizliğiyle, bana bağlılığıyla beni evden ve kendinden uzaklaştırdığını biliyor muydu acaba? Onu aldatamazdım, ona layık değildim çünkü.
Zamana nasıl yetişmeli, bilmem ki!
Sayfa 37 - AYŞE APAYKitabı okudu
Neden böyle oluyordu? Neden insan sevdiklerine düşlerinde bile kavuşamıyordu? Kim ayarlıyordu bütün bunları? Bu düşlerin arkasında kim vardı, bunlarla ne söylemek istiyordu, amacı neydi?