METİN AKPINAR
“Annesinin zorlandığı her işe o koşuyordu. Camları silmekten tutun da yerleri süpürmeye kadar...
Güney ablası da evlenip evden gidince Metin artık evin hem oğlu hem kızı olmuştuadar.. Her iş geliyordu elinden.
Karşı komşu Sudi Saka, sporcu.. Bahçesinde barfiks vardı. Arada sırada çağırırdı genç Metin'i, birlikte antrenman
Donuk Aşk
Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine,
Uzaklık aynı gerçi,
Heryerdeyken olan uzaklığın pek değişmedi,
Yine akşam oldu orda olduğu gibi,
Görebiliyorum seni burdan da,
Aynısıydı ordayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de,
Orada da aynıydı uzaklık gerçi
Donuklaşmış oldu artık bu,
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi,
Galiba ben baştan kaybetmişim,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş...
Sezai Karakoç
Sanat ve Bediüzzaman – 6
Uzun yıllardır Bediüzzaman’ın dini konuları ve temaları anlatımda nasıl sanat ve estetik kuramlarına göre hareket ettiğini anlatmaya çalışıyorum. Türkiyede muhafazakârların sanat ve estetik gibi bir gayreti yok, Bediüzzaman’ın sanat lügatine ve sanat meselelerine ve eşyaya ve tabiata bakışında nasıl sanatın
Göğe bakıp seni hatırlayacağıma
Kalbime bakar seninle yaşarım
Mesela seni hatırlamak değilse eğer
Kendimi yok eder hep sen kalırım
Sen kalmaya utanıyorum farkındayım
Ama ben kalmaktan nefret ediyorum
Gelsen görsen içimi
Ne sen kalırsın belki Ne de ben
Sonsuz bir aşk benimkisi
Sonu olan ve galiba hepsi ben de olacak olan
Bir aşk seninkisi
...
Oğuz Atay = Psikoloji Saati
Kocaman bir beklentiyiz albayım. Öyle büyümüş ki içimizdeki yalnızlık, sevilmeyi beklerken beklemeyi sevmişiz.
Sahi beklediğimiz, umut ettiğimiz şeyler bir gün gerçekleşecek mi? Gerçekleşmeyecekse bile bu çektiğimiz sıkıntılar dertler boşuna mı albayım? Ne olacak bu içimiz de ki yarım kalmışlıklar?
Mutluluk bize uğramıyor albayım, mutsuzluğa
Özgürlük
Bir sabah uyandım kimse yoktu yanımda ,
Kolay değilmiş işte özgür olmak,
Bir sabah uyandım ellerim kelepçe'de beni bulan yok,
Özgürlük için haykırdım bu sabah.
Haykırmak istedim kimse duymadı sesimi,
Ellerim de tutmuyor artık anne,
Emek senin özgürlük benim,
kurtar beni anne bu çileden.
ışık yok anne çok yanlızım bugün de anne,
Eskisi gibi değilim anne çok değiştim ben,
Bir sabah uyandım umut ettim ben sana,
ya Ölüm ya özgürlük Anne...
bu gece beni yanlız birakma anne eğer ki bırakırsan ölürüm anne ölürüm,
Ben özgür olmak istedim beni yanlız bırakma ben sensiz yapamam anne...
Bir pusu kurdular üstüme anne,
Bağırdım, çağırdım kimseler duymadı beni,
Galiba artık ben yaşayan bir ölüyüm.
Hasret ile anmak senin için de güzel olur,
Ama bunu sakın unutma anne özgürlük ve benim için elbet bir gün gelecek.
~ Yakup Köstekci~