Öncelikli olarak ; tüm halleriyle bütünleştiğim dostumdan gelmesini beklediğim , sıcak bir gülümseme ile kendini okuturken, diğer yandan da her sayfasında kendimi sorgulamaktan alıkoyamadığım, mektup niteliğinde bir eserdi benim için..
"Dost içimdeki 'ben' sessizliğin evinde yaşar, orada da sonsuza dek ulaşılmaz, yanına
Ölüm meleğinin öldüğü gündeyim.
Yetiş ya Ab-ı hayat hal-i sekaretteyim.
Perişanım onulmaz bir haldeyim.
Naçarım, pişmanım bicareyim mahşerdeyim.
Adem'in toprağa ayak bastığı yerdeyim.
Çorak, ıssız, garip bir beldeyim.
El uzat bu fakire ekber bir dertteyim.
Ben hala seni ilk gördüğüm gündeyim.
Bedia Tuncer 1961-1964-cü illərdə Bakırköy Ruh və Sinir Xəstəlikləri Xəstəxanasında personala savadlılıq təhsili verib. Digər tərəfdən, o, ruhi xəstələrin qayğısına qalaraq, ruhi xəstələrin yazdığı şeirləri tərtib edib, bu şeir kitabının nəşrini təmin edib. Ola bilsin ki, çap olunan ilk və yeganə şeir kitabı olsun, hekayəsi baxımından poeziya