Sonra zihnimin derinlerinde bir yerden İspanyol yazar Ortega y Gasset'in söylediği bir şey geldi aklıma: "Yaşamak için hazır olmayı bekleyemeyiz... İnsanı pat diye vurur yaşam. "
Bugüne değin gelip geçmiş kültürlerimizin en büyük yetersizliklerinden, hatta denebilir ki utançlarından biri, içlerinden hiçbirinin insana doğası gereği neyse o olmasını öğretmemesidir; neyse o, yani ölümlü.
Reklam
Yaşam değişimdir; her yeni anda daha önce olduğumuzdan farklıyızdır, dolayısıyla asla değişmez bir kesinlikle kendi kendimiz olamayız. Ancak ölüm, yeni bir değişikliğin önünü alınca, insanı bir daha değişmeyecek bir kesinlikle kendi kendisine dönüştürüp, onu sonsuza değin hareketsiz bir figür yapar; demek olu yor ki onu değişimden kurtarır ve sonsuzlaştırır.
İnsan ancak öldüğünde varlığı belirlenir: Ne olmuşsa olmuştur artık, yeni baştan biçimlendirilmesi, tersine çevrilmesi, yerine başka bir şey konması olanaksızdır.
İnsanoğlu, ister öteki olsun ister ben olayım, belirlenmiş ya da saptanmış bir varlık değildir; varlığı zaten varolma özgürlüğüdür. Bunun sonucunda, insan yaşadığı sürece her zaman o ana değin olduğundan farklı olabilir; dahası var, zaten fiilen hep az çok farklıdır. Yaşamsal bilgimiz açıktır, dalgalanmaya bırakılmıştır, çünkü o bilginin konusu, yaşam, insanda zaten hep yeni olanaklara açık bir varlıktır.
Reklam
1.000 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.