Gece Seni Saklıyor
bu şuursuz beklemeler yıpratmaya başladı beni
geceler gündüze inat bulaşıyor ellerime camlardan
alnımı dayadığım pencereden dışarıyı seyrediyorum
karanlık kopkoyu bir karanlık sarmış şehri
sirenlerin umursamaz gürültüsü korkutuyor beni
ambulanslar hızlı hızlı seni taşıyormuşcasına huzursuzum
yoksun bulamıyorum seni
en son o gece gördüm seni
Yoksun yine, varlığım sürünüyor
Sensizliğim bilinmiyor...
Sen gittin gideli ellerim hep titriyor
Kalbim bu acıyı saklıyor...
Yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim
Bu sevdâyı kalbime gömdüm ve sen öldün
Şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
Masamdan Notlar
Kaç Kurşunluk sairim bilinmez...peyderpey geçiyor kelimeler,geciyor tevellutu üç yılı bulmuş bir zemheri..
kelimesel ve bir o kadar beyaz olan bir papatyanin beyazligi kadar mavi bir dolunaysin imge coğrafyasının...
gece henüz bu sabah vaktine yakın yitiriyorken karanlık abasını hiç olmadı bizimse zamanımız...
hep böyle ve bu saatlerde
GİDİŞİN
Üzgün bir gülün dikenlerinde takılı kalan yağmur damlaları gibi
Sessiz ve sakin duygularımla seni sevmeye gayret ediyor
Ve sana olanca ömrümü sunuyorum
Denizde ki sert ve haşin dalgalar gibi coşan hasretimi
Zorlanan sabrıma saklıyor ve dilime aksettirmemeyi deniyorum
Oysa ki sen bırakmayacak ve gitmeyecektin
Beni sensizliğin ortasına itmeyecek ve
Bir Aşk Hikayesi
Kitabın arka kapağını kapattı, siyah deri kaplama masadaki diğer kitaplarının üzerine koydu. Okurken kendini en rahat hissettiği siyah beyaz dalmaçya desenli pofuduk koltuğundan kalktı. Terliklerini giydi. Lavabosu bilmeyen bir zamandan kalma dibi küf tutmuş bulaşıklarla yığılı mutfağa yöneldi, kimi zaman sessizliğini koruyan kimi zamanda insanı
Kalabalık yalnızlıklarla dolu etrafım.
Boş bir kağıt gibi hayat.
Kalemin dokunuşuna hasretken,
değdiğinde kanar bütün isyanları sayfalar.
Kitaplar dolusu cümlelerden,
kendine yakışanı giyinip dikiliyor karşıma zaman.
Ve her saniyenin ucunu sivriltip saplıyor seni umutlarıma.
Hüzünlerden örülme sevinçlerden sıyırıp atıyorum aşkı.
Hani baş