Bu sefer diger incelemelerim aksine dusuncelerimden degil duygularimdan bahsetmek istiyorum umarim sonuna kadar okursunuz. gecenin hikayesini ilk okumaya basladigimda cok zor zamanlardana geciyordum ebeveynlerim boşandi, benim icin cok degerli 3 insanai kaybettim vs beni kimsenin anlayamayacagini, sonsuza kadar bu aciyla yasayacagimi dusunuyordum ta ki bir gun wattpad de gezerken gecenin hikayesi aylema adli kitabi gorunceye dek. ng kabali zaten cok severek okuyordum ve tum karakterlerinde kendimden az cok biseyler buluyordum. fakat maya yi okumaya basladigim anlan itibaren bu kitabin farkli oldugunu ve canim sıkıldığında, okulda bir problem oldugunda, aglamak istediğimde ama aglayamadigimda siginabilecegim o kitap hatta kitaptan cok yuva oldugunu anlamistim. 5 dakika once bitirdim son kitabi ve son 150 sayfada araliksiz agladim. sadece maya icin kumral icin pars icin degil kendime, olu dogmus tum cocuklara agladim. kitap bitti ve ben hala agliyorum cunku kitap bitti. bir daha boyle bir kitap okur muyum bilmiyorum ama gecenin her zamaan kalbimde ozel bir yere sahip olacak.
dusuncelerime gelirsek;
seri dort kitaptan olusuyor ve ng kabalin yazdigi ilk seri. Acikcasi bazi yerler biraz klise ona lafim yok ama karakter gelisimi, ana katakterin duygulari, dusunceleri cok iyi islenmisti cok uzatmak istemiyorum bence 10/10 
N. G. Kabal
Ev bazen kitaplardır.
Yuvam
