Oysa ben, zindanı içimde taşıyorum. İçimde kış var, buz var, umutsuzluk var. Ruhumu gecenin zifiri karanlığı kaplamış. Çektiğim acıyı biliyor musun?
Victor Hugo
Nedenini ben de bilmiyorum ama şundan eminim ki insan bir gece vakti yalnız başına kaldığında gerçekten kendisiyle baş başa kalabiliyor. Yani sanırım gecenin karanlığı insanı kendine getiriyor. Ben de onun için gündüzden çok geceyi seviyorum.
Sayfa 47
Sessizliğin sesi
Bilinmezin kendisi
Gecenin karanlığı
Gündüzün aydınlığı
Ses ver sesime
Gör beni yine
Aynadan bak yüreğine
Yüreğin sesine ses ver
Gözlerin görecek
Kalbin sevecek
Ruhunda hep var olacak
Aşk seninle
Yürek seninle
Sen şimdi neredesin nerede...
834
Günün geride bıraktığı rengârenk bir bahar tablosunun yerini, gecenin sonsuz karanlığı almıştı,bir halı tezgâhının zifir siyah ipliklerle donanmış zemini gibi.
Artık bu gece maharet aydaydı, mehtabının oluşturacağı yakamozlarla her biri bir diğerinden daha güzel desenleri olan halıyı dokumak için.
Ay işine erken başlamıştı, gökyüzünden ufuk çizgisine inip kayalıklara kadar uzanan kocaman ve rengârenk bir çizgi çekerek,tüm karanlığı ve umutsuzluğu bitirircesine.
Kayalar da,sanki kendilerine yüklenen görevi anlamışcasına yardım ediyorlardı,kendilerine çarpan dalgalar ve ay ışığı ile gümüşi renkte yakamozlar oluşturarak!
Böylesi değişken ama her defasında harika desenler çizen ay,kendisini izleyen bir yalnızın yoldaşı,iki sevgilinin romantizmi, bir sanatçının ilhamı olarak "sonsuzluk tualine,her bir kişi için ayrı bir resim çiziyordu"
Derda Yuşa
16-05-2024/16:10/Alanya
Gecenin karanlığı, sessizliği ,hüznü kendini tanımak için ve sonrasında aydınlık bir güne uyanmak için ..