Ve gittin..
Bu artık ölmeme engel değil.
Çok bekledim.
Gelmedin diye öldüm..
Bazen çevremizdeki dünyanın büyüklüğünü farkettikçe biz de küçülürüz, dert sandığımız şeyler de.
Bu romanda tam tersi. Yerinde olup olmadığını merak edip durduğu bıyıklarıyla Zebercet, büyüyor da büyüyor, kendi dünyasını tıka basa doldurana dek.
Orta parmağındaki
"Seni düşünmekten çıldıracaktım neredeyse."
"Bugün gelmeseydin ölürdüm herhalde."
"Bu gerçek işte. Geriye kalan ne kadar gerçekdışı olursa olsun."
"Beni korkutan da bu."
"Neden?"
"Emin olmak istemek. Ama olamamak."
“İstasyon alanından otele çıkan sokağın başında bir çam ağacının gövdesine tenekeden kesilmiş, koyu yeşil üstüne ak harflerle OTEL yazılmış ok biçimi bir gösterge çakılı, ama yıllar sonra çivilerden biri çürüyüp kopunca okun ucu aşağıya dönmüş toprağı gösteriyor, otelin yer altında olduğu sanısı veriyor insana.”
Yusuf Atılgan-Anayurt Oteli,