"İşte dünyadasın, dinmemiş yasın
Ölmez ömrüm varsa gelirim sana
Ateşin başına oturmuş canın
Düşüyor kadınlar ve çocukların
Yurdundan sürülmüş toprak gibisin
Uzak bir hatıra olan sevincin
Varsın bulamasın kimi dalları,
Bir su içmeden anlatılamaz
Ölmeyen bilmez bunu, yaşarken
Üzgünsün, haklısın – kazadır kader
Haber vermeden geçerken