♡♡♡♡
O zamanların elit ve şımarık çocuğu ben, birisini gördüm pazarda...
Gerçekten ve gerçekten o dilenci degildi, çalışamayacak kadar fiziken mağdurdu.
"Acaba birileri bir iki lokmalık birşeyler verirde, çocuklarıma götürebilirmiyim" ümidi ile yanaştığı tezgahlarda pazarcıların gözlerine bakıyor, yüz bulamayınca sanki içi ağlar gibi
Sen de mi Brütüs...?
Tarihe geçmiş insanların ölmeden önce son sözleri...
Leonardo Da Vinci:
-"Çalışmalarım olması gereken kaliteye erişemediği için tanrıyı ve insanlığı gücendirdim."
Oğuz Atay:
-"Sevinmeyin daha ölmedim."
Ünlü seyyah Marko Polo:
-"Kimse bana inanmayacağı için gördüklerimin yarısını bile
Selamünaleyküm:)
Bugün tesettür konusuna değinmek istiyorum. Önce minik bir hatıradan başlayalım:
Küçükken hep tesettürlü ablalara bir hayranlığım olurdu. Giydikleri o örtü adeta ben güçlüyüm, korunaklıyım.. izlenimi veriyordu bana. Tıpkı namaz gibi huzur veriyor mudur, diye düşünürdüm. Yaşadım, giydim, taktım ve evet öyle gerçekten.
Bir bayram günü köye
Șükrü Erbaș'ın insanın acısını insan alır kitabında bir söz vardı 'her insanda gidilebilecek uzaklığı bilmek gibi bir gücü vardı.' diye. Keşke öyle bir gücüm olsaydı. Herkeste yanlış mesafeye gitmeye çalışıyorum ben sanırım.. Hoș bunu yapan sadece ben değilim, kimse kimsenin sınırını bilmiyor.. İnsanlar ne kadar boş artık. Kimseyle oturup iki laf edemiyorsun , herkes bir dedikodu, boş muhabbetler peşinde, kimse iki satır bişey okuyayım demiyor. Okuyanlarda imkansız aşk romanları ancak. Gerçek hayatta artık kimse aşkı bulamıyor çünkü, evli olanlar bile sevgiye aç.. İnsanların hayatları belden aşağı muhabbetler sadece.. Çevremde o kadar gereksiz insan var ki gerçekten boş yaşadığımı düşünüyorum artık. Başına bişey gelse oturup derdini anlatacak kimse yok, herkes derdini söyle de bir açığını bulalım kafasında, yalancı, riyakar, embesil, güvenilmez...
İnsanın Acısını İnsan Alır diyor ya, bu zamanda insan, insana sadece dert oluyor. Kimse kimseyi derdiyle de sevmiyor...
Bakın, bugün ameliyat olacaktı. Ben bikaç saatliğine şehir dışına çıkmak zorunda kaldım, ameliyatına yetişemezsem diye kalbim ağzımda.
Yetiştim, şükür ki kısa bi operasyon oldu.
Eve döndük, tam apartmana girecekken beni bisiklet parkına çekiştirdi. "Aaa ne güzelmiş gerçekten, ama hadi eve girelim ağrın başlamadan" dedim, "senin" diyebildi, ağzındaki sargı bezleriyle, zorla.
Ben şimdi, böyle bi gününde yine benim için koşturmasına mı ağlayayım, beni böyle güzel sevmesine mi? Doğru insan var mı bilmiyorum ama doğru diye bi şey varsa, o benim için çok net kocam. Uzun süre cebelleştik ama şimdi uyuyor. Az da olsa rahatladı içim. Bugün klinikte öyle çaresiz ve yalnız hissettim ki o içerdeyken. Nefes aldığını hissetmek dünyalara bedel.
Ben senden razıyım her şeyim. Yeryüzündeki ve kainattaki her şey, herkes de senden razı biliyorum. Bugün layıkıyla teşekkür de edemedim. Teşekkür ederim. Seni herkesten, her şeyden çok seviyorum.
Bugün benim doğum günüm 1000k AİLESİ..
Uzun yollardan, dik yokuşlardan, keskin virajlardan geçip gelebildim kendime. Çok severek, çok deneyerek, çok sanarak, çok parçalanarak ama az vazgeçerek yürüdüm yolumda. Sadece kendimi dinlediğimden olsa gerek keşke demeyi pek bilmedim.
Yaşadığım her ana sahip çıktım, istediğim şeyler için ödemem gereken her bedeli hiç çekinmeden ödedim.