Umut hep var.
Yurttayım, yemekhaneye giden yola yakın onlarca ağaçtan biri de bu erik ağacı. Bazıları için bu erik ağacı, dilek ağacı oluvermiş. Biliyorum, önemli olan niyettir elbette; kişi belki de Allah'a olan duasını bu şekilde somutlaştırıyor olabilir, batıl bir inanç olduğu da kaynaklar arasında yer alıyor; ama aslını astarını pek bilmem açıkçası. O yüzden yorum yapamıyorum. Geçen gün kırmızı iplerin yanında dallara iliştirilmiş bu notları görünce yine de paylaşmak istedim. Bir hatırlatma gibi olmuş, çok hoşuma gitti. :)
(Yağmur yağmıştı geçen gün, biraz mürekkep aşağı doğru kaymış.)
Hazar
tek başıma sırtlıyorum koca limanın yükünü
ne gelen var ne beklenen
koşar adımlarla yürüyorum her tarafa
ne gelen var ne beklenen
yorgun argın ağır bir yük taşıyorum oradan oraya
ne giden var ne kalan
seven adımlarla indiriyorum yükleri
Şaha giderim
Alınmış abdestim aldırırlarsa
Kılınmış namazın kıldırırlarsa
Sizde şah diyeni öldürürlerse
Ben de bu yayladan şaha giderim
Pir Sultan Abdal´ım dünya durulmaz
Gitti giden ömür geri dönülmez
Gözlerim de şah yolundan ayrılmaz
Ben de bu yayladan şaha giderim.
Pir Sultan Abdal
İnsanlar, ânlar ve izler ..
İnsan ânlardan ibaret. Bunu genç yaşımda anladım. Bir kaç sene evvel pırıl pırıl bir kaç gencin vefat haberini aldım. Gençlerden biri bir müddet benim de hizmet ettiğim bir yayınevinin editörlüğünü yapıyordu. Amennâ ölüm hepimiz için hak. Beni bu hikâye de etkiyen şeyler başkaydı. Çalışmalarını yaptığı, hazırladığı bir çok kitap, dergi vefatından sonra ismi yazılarak basılmaya devam etti. Her baktığımda hala yüreğim sızlar, gözlerim dolar. İnsan böyle bir şey. Kendi gider ismi kalır. İzi kalır. Giden gider yakinen tanımasan da hikâyesinin sızısı kalır. İşin gönlümü yoran kısmı ise bahsettiğim genç kendi düğününde geçirdiği trafik kazası nedeniyle eşiyle beraber vefat etmiş olmasıydı. Düğün evinin cenaze evine dönmüş olması ayrı bir hüzün. Ve ayrı ayrı şehirlere defnedilmeleri ise başka bir hikâye.. Genç yaşımda kuşandım bu hüznü. Bu hikâyenin hiç bir yerindeyim. Ama çok şey öğrendim. Aylarca kendime gelemedim. Diyorum ya insan ânlardan ibaret. Bir şeyi bir ân öğrenirsiniz ve hayatınız o ân değişir. O gençten geriye kalanları gördüm. Minik bir kutu içine sığmıştı yayınevindeki eşyaları. Bir tesbih, bir seccade, bir takke, bir şemsiye, bir kalem, bir defter, bir kaç evrak ve binlerce hayal .. Kendisi gitti ama izi hâlâ kitaplar da.. Hâlâ miniklerin kalplerine dokunan o kitaplar da ismi var. Bir hoş sadâ bırakıp geçip gitti.. İnsan ânlardan ve izlerden ibaret bir varlık .. Bir hoş sadâ bırabilmek tek ümidim.
• SON - BİR GRİ PROPAGANDA - SÖZDE "ATATÜRK" FİLMİ HAKKINDA!
- 2023 Yılında bir film vizyona girdi, büyük bir fonlanma ile, büyük bir bütçe ile, Adı 'ATATÜRK' ancak yalnız filmin adı "Atatürk" filmdeki şahıs yalnızca bir kurgusal karakter başka hiçbir şey değil!
- Gelin filmin vizyona girmeden önceki sürece bakalım:
Filmin yapımını, ücretlerini "Disney" üstlendi, bir Amerikan
giden gitti geriye onları bize hatırlatan sarkılar kaldı
youtube.com/watch?v=o5Gcgma...
htyoutube.com/watch?v=4KC75a-...
Normalde gece yatarken odamın kapısını kapatıyorum. Bugün açık bıraktım. Casper gitti koridorda koştu oynadı sonra bir sessizlik oldu, baktım pıtı pıtı gelmiş, sonra da yanıma yattı, uyuyo şuan.
Aynı şekilde Çakıl da gitti koridorda koştu oynadı, sonra bir sessizlik oldu, baktım gelen giden yok 😁
Geceyi dışarıda geçirecek herhalde serseri. 😡🤣
Fiili olanın verdiği tebessüm;
Fiili olanı konuşmanın verdiği de tebessüm;
O konuşmanın hayalini kurmak bile tebessüm;
İyi olmak şartıyla...
Giden gitti; azın azı yetti.
Giden Gençliğe Gazel
Umudum, heyecanım bitmez pınardı bitti
Gençliğim deli dolu esen rüzgardı gitti
Neydi o sarhoşluklar? Dünyaya boş vermekler?
O bir başka mevsimdi, bir ilkbahardı gitti.
Tadı, rengi değişti birer birer her şeyin
En mutlu, en doyulmaz yaşantılardı gitti
Çektiler ellerini elimden sevgililer
Bir zaman bu gönülde kimler yaşardı? Gitti.
Hani hiç bitmeyecek sandığım güzellikler?
Ne sevinçler, arzular ve neler vardı gitti.
Kalakaldım ortada böyle ben param parça
Her gelen yüreğimden bir şey kopardı gitti.
Hey benim doymadığım deli fişek gençliğim!
İçimde bir zamanlar bir kor yanardı bitti
Ümit Yaşar Oğuzcan
Memed ahhh ince memed
İnce Memed 4
Elinde bir meşale ile hayat yolculuğunda karanlığı aydınlatan cevherler iyi ki iyi ki var. Hikayeler yaşanmış, yaşanıyor ve yaşanmaya da hep devam edecek. Seride geçenler şüphesiz çarpıcı, sarsıcı ve süregelen acı gerçekler. Ama ben böylesi akıp giden, dahil eden, hissettiren aktarma şekline hayranım hastayım tutkunum yahu. dört Koca kitap aktı gitti bitti nasıl bitti nasil geçti anlamadım. devamı olsun istedim diledim umdum olamayacağını bile bile. meçhuller, yarım kalanlar fazlasıyla çoktu zira. Kafamda hepsini kendimce devam ettiriyorum hala ama kıymetli yazar gibi coşkun bir şelale misali akıtmak ne mümkün. Keşke diye geçiriyorum içimden geri gelse sevgili yaşar kemal, reenkarnasyona inanmak istiyorum. Geri gelse de devamını yazsa. O yazsa biz okusak. Sabırsız çocuklar gibi bir diğerini beklesek...
