"Aynı gökyüzünün altında farklı yıldızlara bakar insanlar,
Aynı kitabı okuyup da farklı cümlelerin altını çizmek gibi...
Peki ya ne ister bu insanlar; sevgi, güven, para..?
Sadece anlaşılmak isterler
Çünkü anlaşılmak bir evin giriş kapısıdır
Ya da kitabın ilk cümlesini okumak bir nevi...
Bütün hikaye o cümleyi okumakla başlar; bir insanı anlamaya başlamak gibi...
Siz siz olun başka cümlelerle karıştırmayın okuduğunuz kitapları; geçmişin izlerini bir başka insana dayatmak gibi...
Her kitabın kendi cümlesi vardır; bırakın geçmiş geçmişte kalsın.
Çiçeğinizin toprağını değiştirmeyin eğer büyüdüyse, bırakın orda hayat bulsun ve sakın ha üzülmeyin eğer büyümediyse. Her toprakta yetişmez kaktüs, belki de toprağı siz değilsinizdir... "
Muhteşem Gatsby kitabının giriş cümlesi bir kenara yazılacak cinsten:
Daha genç ve kırılgan olduğum yaşlarda
babam ömrüm boyunca aklımdan
çıkmayacak bir öğüt vermişti bana.
"Birini eleştirmeye kalkıştığında" demişti,
"herkesin senin ayrıcalıklarına sahip
olmadığını hatırla."
Halimizin özeti.
İki Şehrin Hikayesi giriş cümlesi:
Zamanların hem en iyisi hem de en kötüsüydü. Bilgeliğin ve aptallığın çağıydı. Hem inanç hem de kuşku devriydi. Işığın da asrıydı karanlığın da. Hem umut baharıydı hem de umutsuzluk kışı. Her şeye sahiptik hiçbir şeyimiz yoktu..
Charles Dickens
Muhteşem Gatsby kitabının giriş cümlesi bir kenara yazılacak cinsten:
Daha genç ve kırılgan olduğum yaşlarda babam ömrüm boyunca aklımdan çıkmayacak bir öğüt vermişti bana.
“Birini eleştirmeye kalkıştığında” demişti, “herkesin senin ayrıcalıklarına sahip olmadığını hatırla.
Aslında giriş cümlesi için on, on beş sayfa kağıt israf ettim bi' türlü nasıl gireceğime karar veremedim. Selam, merhaba yazsam diğer cümleler durgun kalıyor... Sana bunu yazıp yazmamak arasında içimde savaşlar veriyorum ama yazacağım, cevapsız kalacağını bile bile... Bakarsan şöyle nasıl asalak olduğumu en iyi sen bilirsin hatta bir itirafta bulunsam beni dokuz köyünden de kovacağını güzelce söyledin :') N'apayım sana artık hiçbir yerden ulaşamıyorum, kaybettirmişsin sonunda izini. Bakma buralardayım ama burada olduğunu hissettiğimden. Hoş buna da inancım kalmıyor artık sadece iyi olduğunu bilsem birkaç gün kafamı yastığa güzelce koyup biraz da olsa huzur hissederdim de imkansız sanırım, değil mi? İnat mı dersin, hastalık mı dersin, alışkanlık mı dersin ne dersen de ben seni seviyorum! Hâlâ içimde sana karşı oluşan o sonsuz merak devam ediyor gün içerisinde neler yaptığını, birgün karşılaşırsak nasıl bakarsın acaba gözlerime diye düşünmeden edemiyorum. Sana kendimi hatırlatma çabası içine girmeye, cesaret etmeye çalışırken Cemal Süreya'nın sözü aklıma geliyor geri çekiliyorum "Öyle güzel unutmuşsun ki beni, hatırlatmaya kıyamıyorum! "
Charles Dickens İki Şehrin Hikayesi giriş cümlesi:
Zamanların hem en iyisi hem de en kötüsüydü. Bilgeliğin ve aptallığın çağıydı. Hem inanç hem de kuşku devriydi. Işığın da asrıydı karanlığın da. Hem umut baharıydı hem de umutsuzluk kışı. Her şeye sahiptik hiçbir şeyimiz yoktu..
Günümüz coğrafyası
1480 yılından kalma el yapımı bir kitapta giriş cümlesi şöyle başlıyor;
“Okumak insanı binbir gözlü yapar.“
Entelektüel Sözcükler
abesle iştigal: Yersiz, yararsız işlerle vakit öldürmek
absorbe: (Enerji, kuvvet vb. için) Soğurma, yutma, içine alma, yutma.
adaptasyon: Uyarlama
adapte: Uyum
afaki: Belli bir konu üzerine olmayan, dereden tepeden (konuşma)
ajitasyon: Duygu sömürüsü yapma
ajite: Duygu sömürüsü, kışkırtmak, körüklemek
akabinde: