Dede Korkut Hikayeleri
Onlar da bu dünyaya geldi geçti. Kervan gibi kondu göçtü. Onları da ecel aldı toprak gizledi. Fani dünya yine kaldı. Gelimli gidimli dünya. Sonu ölümlü dünya.
Sayfa 27 - DamlaKitabı okudu
Melankoli Batılıdır, Hüzün Doğulu/Mustafa Akar
"Doğu insanının gönlü 'huzursuz' değildir. Sadece meşrebi hüzne dönüktür. Bu ulvi bir şeydir. Eşya, haz ve tene karşı hep gelip geçiciliğin gölgesiyle bakmayı sever doğu insanı. Hüzün bize başı ve sonu olan bir şeyi hatırlatır her zaman. Bu dünyanın gelip geçici olduğunu, dünya gurbetinde yaşadığımızı bilmek durumudur hüzün. ("Göçtü kervan kaldık dağlar başında" Yunus Emre) Ondan ayrılmanın, ona kavuşmanın hüznüdür. Ama hep bir 'O' vardır. Kesin bir yalnızlık hali değildir. Bir ayrılıştan başka bir kavuşmaya doğrudur hüzün"
Sayfa 18Kitabı okudu
İşin esasında Ferhat'ın deldiği dağın adı "sütunsuz, mesnetsiz, dayanağı olmayan" manasına 'Bî-sütûn'dur. Yani dünyevi arzu ve heveslerimizin peyda eylediği, aslında olmayan bir dağdır bu. Dünyaya dair isteklerini hırsla gerçekleştirmek isteyenlerin vehmettikleri herhangi bir engeldir. Arzularımıza ulaşmak için aşmamız gerektiğine inandığımız Bî-sütûn Dağı gibi engellerin asılsızlığı, dünyanın faniliğinden kaynaklanır. Dünya hayatımızın bir gün mutlaka sona ereceği ve dünyanın faniliği unutulunca, nefsin 'şirin' gösterdiği mal mülk, para pul, mevki makam arzusu yegâne maksat haline gelir de, insanı dağlara sürüp dosdoğru yoldan sarpa sardırır."
"Göçtü kervan kaldık dağlar başında" dememek için, çoğu zaman adını ihtiyaç koyarak varlığını meşrulaştırdığımız Heva Dağları'yla boğuşmayı bırakıp yola gelmeye, yolda olmaya, yolda kalmaya azmetmek lazım.
Onlarda bu dünyaya geldi geçti
Kervan gibi kondu göçtü
Onları da ecel aldı yer gizledi
Fani dünya yine kaldı
Gelimli gidimli dünya
Son ucu ölümlü dünya
Sayfa 36 - Boğaziçi Yayınları
