Hepimiz deli doğarız. Bazılarımız öyle kalır.
Sayfa 105 - e kitapKitabı okudu
Artık gülmeye bile kalkışmamalı insan.
Sayfa 11 - Kabalcı YayıneviKitabı okudu
-Hiç terkettim mi seni?
+Gitmeme izin verdin.
Sayfa 75
Bazen o son anın geldiğini hissederim, her şeye rağmen. O zaman iyice tuhaflaşırım. Nasıl diyeyim? Hem ferahlarım hem de ...korkuya kapılırım.
Er geç..
" Sanırım sonunda kendi başıma kalkmayı beceririm. (Kalkmayı dener, yeniden düşer.) Er geç. "
.
...
-Gülmek yasaklanmasaydı, gülerdim sana
-Haklarımızı yitirdik mi?
-Bir kenara attık onları.
“Seni tekrardan görmekten memnunum. Sonsuza dek gittiğini sanmıştım.”
Sayfa 9
Bütün insanlık biziz...
Her gün birilerinin bize ihtiyacı olmuyor. Aslında Özellikle bize ihtiyaç duymuyorlar. Başkaları da daha iyi olmasa bile, aynı derecede bizim yaptığımızı yapabilirlerdi. Kulaklarımızda çınlayan şu yardım çığlıkları bütün insanlığa yöneltilmiş! Ama burada, zamanın bu anında, istesek de istemesek de bütün insanlık biziz. Çok geç olmadan bundan yararlanalım! Zalimce bir alın yazısının bize layık gördüğü iğrenç, güruhu hakkıyla temsil edelim! Ne dersin?