Cennet'ten sürdüğün adam,
Bendim o, bendim Tanrım.
Yer ve gök denizden semaya aktığında
Ben yine orada olacağım.
Çünkü benim dünyam bu, muhteşem dünyam,
Diyarı en güzel hazlarımın,
Kendi aşk gecemin şafağından
En parlak ışıltısına kadar Kutup akıntısının.
Sayfa 169Kitabı okudu
Yağmurlar dindiği zaman
Geleceksin
Ki karanlık ölümdür.
Işığım söndüğü zaman
Güleceksin
Ki karanlık ölümdür.
Karanlığımda dişlerin
Parıldar ki
İnsan Yüreği
Bir akşam üstü ufukta gök kıpkızıl tutuşmuş, dünyayı yangın yerine çevirmişti. Usul usul esen rüzgarın serinliğine teslim etmişti yüreğini. Ona öyle geliyordu ki bu an zamanın son anıydı. Vakit tamam olmuş, herşey nihayete ermişti. Bir yağlıboya tabloya sonsuza kadar hapsolmuş anlardan bir an.
Oysa güneş Dünya'nın ardına meyletmeye devam ediyor, gökyüzünde yanan ateş rengini kömür karasına bırakıyordu. Biraz sonra közün içinde ki kıvılcımlar gibi yanıp sönmeye başlayacaktı yıldızlar. Ve sonra Dünya anka kuşu gibi küllerinden yeniden doğacak, yeryüzü aydınlanacak zaman deveran edecekti.
Tanrım diye düşündü, orada mısın?
İzliyor musun bizleri?
Halimize gülüyor musun yoksa ağlıyor musun?
Kâinatı nizam ile inşa eden sen, insanın yüreğine nizam veremiyor musun?
İnsanın yüreği kainattan amansız mı?
Çekip çeviremiyor musun yüreklerimizi kendine.
Tanrım, orada mısın, duyuyor musun sesimi?
Esen rüzgar şiddetlendi ve soğudu, yüreği buz tuttu.
Gökten bir yıldız kaydı,
Bir dilek tuttu.
Meczup
06.06.24
BEKLEYECEĞİM ELBETTE
Yağmurlar dindiği zaman
Geleceksin
Ki karanlık ölümdür.
Işığım söndüğü zaman
Güleceksin
Ki karanlık ölümdür.
Karanlığımda dişlerin
"Neşe üstüne neşe, kazanç üstüne kazanç Doğuştan yazgılı haklarımdır benim,
Dünyanın sınırlarında yankılanır
Sonsuz günlerimin övgüsüyle çınlayan sesim. İnsanın bütün ölümleriyle ölsem de
En uzak zamanlara kadar,
Mutluluk kadehimi diktim tepeme,
Tanıktır bütün iklimler, bütün çağlar.
Gururun köpüğü, İktidarın gücü,
Kadınların hoş
Sayfa 167 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Çingeneler'den...
...
Tasasız kuşcağıza benzeyen
O, göçebe sürgün de,
Güvenilir bir yuva tanımamıştı
Ve hiçbir şeye bağlanmamıştı
Her yerden bir yolu geçerdi,
Her konakta bir gölgelik örter üstünü;
Sabahları uyanırken, gününü