Beynim üzerine yüklenen dertleri ve acıları artık taşıyamıyordu. Dedi ki: "Ben pes ediyorum; ama eğer burada bütünün korunmasını önemseyen biri hala varsa o zaman sırtımdaki yükün bir kısmını alsın, böylece bir süre daha her şey yolunda gidebilir." O zaman akciğerim gönüllü oldu, nasıl olsa kaybedeceği fazla bir şey yoktu. Benim haberim olmadan beynimle ciğerim arasında yürütülen bu pazarlıklar çok korkunçtu herhalde.