¶Bu kelime soguk bir düşüşle, orada yardım bekleyen, inleyen süzidil'in başına düşüyor gibiydi; hiç hiç yapılacak bir şey yoktu. Veli beyin kızları yavaş yavaş, başlangıcında hissetmeyecek, sonra tam hissedince artık geri dönmek mümkün olmadığına kanaat ederek, bu sefaleti mutlu saydıklarına kendilerini inandırmak isteyen bir tebessümle gittikçe daha çamurların içine düşeceklerdi. Şekure, ferruh için ölecekti, Süzidil böyle her zaman uluyacaktı, asıl birbirini sevmek mecburiyetinde olanlar, tersine tırmalaşacaklar, boguşacaklardı.¶
Özgür yayıneviKitabı okudu
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.