Bir gün, Bekir Çavuş'a verdiğim söze rağmen, kendimi tutamadım:
– Ayıptır. Düşman böyle seyredilmez, dedim.
Kümenin içinden bir ses:
– N'olacak, bize dokunmuyor ki, dedi.
Bunun üzerine, keyifleri bozulmuş insanlar gibi homurdanarak dağıldılar. İçlerinden yalnız Salih Ağa pabuçlarını sürükleyerek benden yana geldi. Sırıtarak ve biraz da
Sayfa 150 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
·
59 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.