Hilâl Akay yorumladı.
Unutamadığınız bir kitap cümlesi var mı?
Yıllar önce okumuştum Bin Muhteşem Güneş'i. Ama daha yıllar geçse hafızamdan silinmez şu cümle. Bana göre evrenseldir:
Pusulanın hep kuzeyi gösteren ibresi gibi, bir erkeğin suçlayan parmağı da daima, mutlaka bir kadını gösterir. Her zaman. Bunu hiç unutma Meryem.
"Kitap bir limandı benim için. Kitaplarda yaşadım. Ve kitaptaki insanları sokaktakilerden daha çok sevdim." Cemil Meriç'in bu sözü de pek çok okuru anlatır.
İyi kitaplar dışında kimse elimden tutmadı. Ali Lidar'dan...
Kafka da burada olmayı fazlasıyla hak ediyor:
Yanımda yürüyordun Milena, düşünsene, yanımda yürümüştün!
Hayat kitapla güzel, der Mustafa Kutlu. Katılmamak elde mi?
Şunu cümleyi buraya bırakmadan geçmek istemem Sabahattin Ali'den: Odamda beni kitaplarım bekler. Bu yegâne tesellidir.
Küçük İskender'i sever misiniz? Ben çok severdim kendisini.
"siz bir kelebeğe tutunuyorsunuz telaşla, onu incitmeden,
kelebek telaşla geldiği tırtıla tutunuyor
insan bu, azat etmek de gerek
korkmayın, unutuluyor!"
Yerler, evler, insanlar vardır. Şöyle bir bakarsan mutlulukla dolarsın, der Yaşar Kemal. Öyle yerler, öyle evler, öyle insanlar ile karşılaşmak dileğiyle o halde.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.