Sürekli ümitsizlik aşısı..
Güne bakmayı unutmuş çehrelerin uğultulu ve katmerli bulutu; kalbe gölge çekiyor. Oysa yürek kaçınır gölgeden, serinden ve soğuktan. Ümidini yitirmiş insanlara nasıl ki sonsuz bir merhamet nazarıyla bakıyorsam, ümitsizliğini bir pankart gibi taşıyan ve çevresindekilere bulaştıran insanlara da tiksinti dolu gözlerle bakıyorum.
Ümitsizlik şırıngalarıyla alakayı kestim, darılma yok.