kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece aynanın karşısında oturdum...
Her okuduğum yeni bir kitap; bir diğerinin üstüne çıkması ve bunun bana yaşattığı hazzı anlatmam ne kadar mümkün bilmiyorum ama naçizane; bir nebze de olsa bu eseri okumanıza vesile olacaksa yazdıklarım, ince detaylarına özen göstermemin daha etkili olacağını düşünüyorum.
Yolculuk başlasın o zaman. ;)) Sonuçta bu kitap sona varmış olan bir yazarın yolculuk güncesi...
Her satırını benimsediğim ve neredeyse alıntılamamak için kendimi dizginlediğim bir kitap oldu. Aforizmaların yoğun olduğu, edebiyatın, sanatın, şiirin ve eserlerinin de bulunduğu enfes bir kitaptı. Fakat size çok şeylerin katacağını inandığım lakin okuma zahmetinde bulunacağınızı düşünmediğimden uzun alıntılar yapmaktan kaçındım hep. Ama o satırlar işte bu satırlara yansıyor. Şayet okunulduğunda kimsenin kayıtsız kalamayacağına inanıyorum.
İntihara meyilli ve bunu yaşamı boyunca her anda yaşamış birisi için yaşamak ne kadar da zor değil mi?!
Emil Michel Cioran gibi "intihar fikrini cebinde muhafaza ederek yaşama bağlanmak."¶¶Kendini bunaltının zevklerine kaptırmamış; düşüncelerinde, sönüp gitme tehlikesinin lezzetine bakmamış, zalim ve yumuşak yok oluşların tadını almamış kişideki ölüm saplantısı hiç iyileşmeyecektir: Bunun ıstırabını çekecektir, çünkü buna direnmiş olacaktır. ¶¶
Çürümenin Kitabı
Virginia Woolf gibi yaşadığı hem ruhsal hem fiziksel rahatsızlığından dolayı artık intiharı çıkış yolu olarak görmesi.
¶¶ben artık savaşamayacağım. ¶¶
Stefan Zweig de Pavese gibi savaş dönemine şahitlik ederek yaşama eşiyle beraber son vermesi.
¶¶benim gücüm yıllar süren vatansız yolculuklardan sonra iyice tükendi. Bu nedenle hayatımı doğru zamanda ve doğru bir şekilde sonlandırmamın iyi olacağına inanıyorum.¶¶
Albert Camus ise ,
¶¶ Boyun eğmezliğimi, yeni ve korkunç özgürlüğümü kesinlemek için öldüreceğim kendimi ¶¶demiştir. Ama uzun uzun intiharı düşündüğünü itiraf etmekle beraber, ona göre hayat yaşanmalıydı.
vs. vs. vs.
(Camus intihar etmemiştir.)
Birçok şaheseri olan yazarlarımız ve onların intiharı; Pavese 'ninki kadar etkili ne yazık ki!..
Hem 1.Dünya hem de 2. Dünya Savaşı' na tanıklık etmiş olan biri kitabında intiharına sürükleyen kişisel nedenleri aktarması hayli ironik bir durum olsa da, ben bunu tam olarak şöyle tanımlıyorum: malumunuz yaşam sürdüğünüz ülkede birçok olaylar süregeliyor. Yangın, deprem, sel gibi doğal afetlerin azizliğine uğrayışlarımız ; bundan ülkece çokça etkileniyor oluşumuz bizim yaşamış olduğumuz çekirdek ailedeki sorunları gözardı etmemize etken değil! Aşık olduğumuz adam/kadın tarafından hüsrana uğramış olmamızda buna bir örnektir aslında. Demem o ki Paseve yer yer dirense de onu ölüme daha çabuk kavuşturacak intiharı aklından bir türlü çıkaramıyor ve bununla yaşamak zorunda bırakıyor, engelleyemediği düşünceleri...
¶¶İnsan bir şeye istek duyunca, her yerde onu görüyordu. ¶¶
Cesare Pavese
Kitabının edebi yönünü, kaleminin hem sert, güçlü, net, samimi ve hem de akıcı oluşu elinizden bırakmanıza engel olacaktır diye düşünüyorum. Adı üstünde Yaşama Uğraşı'nda hali hazırda yaşadığımız hayatın içerisinde olan tüm olgulara değinmiştir kendisi. Sonuç olarak yıllarca yazılan bir güncenin insanın hayatındaki her noktada yaşamış olduğu tüm olumsuz ve tatsız olaylara karşı verdiği mücadeleyi yazması ve dahi bunlarla bu kadar zor şartlar altında katlanması hiç de kolay olmasa gerek.
Savaş yaşamış bir adamın kadınlara olan nefreti, lakin onlar olmadan da yaşamın işleyişinde sekteye uğranılacağını o kadar nahif ama bazen de sert sözlerle aktarması acı bir tebessüme sebebiyet veriyor doğrusu. :))
#138086407
#137636094
Dönemin İtalya'sında aslında oldukça magazinsel aşklar yaşamıştır Pavese, ama onu en derin yerinden aktaran yazıları, maceraları bu kitapta görürüz .
Hani aşktan ölmek deriz ya, Pavese şöyle der buna istinaden :
¶¶Bir kadının aşkından değil, aşk, herhangi bir aşk ;bizi olanca çıplaklığımız, mutsuzluğumuz, incinebilirliğimiz ve hiçliğimiz içinde gösterdiği için öldürür kendini insan. ¶¶
Bir otel odasında sadece bu kitapta olan günlüklerini bırakıp geriye kalan tüm notlarını yakması ve başlıktaki o son sözünden 8 gün sonra intihar etmesi onun aslında ne kadar da yaşamak için uğraştığını hissedersiniz.
Hani 
İsmet Özel bir şiirinde demiştir ya : ¶¶aynada iskeletini görmeye kadar varan kaç kaç kişi var şunun şurasında?¶¶
İşte Pavese de ölmemeye o kadar direnmiştir ki,
¶¶ kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece aynanın karşısında oturdum.¶¶ der.
Günlüğün ve yaşamın son notunu yazmıştır. "artık hiçbir şey yazmıyorum ve artık eylem zamanı." diyerek yaşamına son vermiştir... Hayli duygu yüklü bir kitap oldu benim için, kitabı okurken bana eşlik eden eseri buraya bırakıyorum.
youtu.be/u99f9RAvwu4
Bir başka Pavese eserini en kısa zamanda okumak dileğiyle,
Okur kalın...
··
13,5bin görüntüleme
Çok güzel bir inceleme olmuş yine yeniden bayıldım 🥰🌾
Teşekkürler kartaliçem ✌🏻😉
Düşün ki sevdiğin bu inceleme kitabın binde birini temsil ediyor.
Umarım okumak isteyenlere Bi öncü olur. 🤗💜
2 sonraki yanıtı göster
Ellerine, kalemine, yüreğine sağlık güzel kadın.🌼🕊
Ağzına, yüreğine, varlığına sağlık ponçiğim.
Çok teşekkürler.. 🍀🤗💜
1 sonraki yanıtı göster
Zamansız gelen bir beğeniden sonra tekrar okuyunca yazdıklarımı ; nasıl da yeni baştan okuyasım geldi kitabı.
Bak bu hiç hoş değil ama, yoğunum ben. ;))
Artık inceleme yazma hevesimde yok biliyor musunuz?! ://
Gidip uyuyayım.... ✌🏻🍀
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Okuma derinliğinizi seviyorum, kitap incelemeleriniz tam da kitap seçiminde aradığım detayları barındırıyor, e haliyle bu incelemeden sonra da bu kitabı da okuyacaklarım listesine ekledim. Siz incelemeye devam edin lütfen😊🙏 keyifli okumalar olsun✋🍀🌹
Değerli yorumunuz için çok teşekkür ederim. Elimden geldiğince okuyup beğendiğim kitaplara layıkıyla bir şeyler yazmaya çalışıyorum ki başka okurlara yol gösterici olsun diye.
Varlığınız daim olsun. 🤗🍀🍀
Camus aslında içten içe intiharı istiyor ama...
Bunu daha önceden de paylaşmıştım. Camus umut ediyor. Nobel Edebiyat ödülünü kazandıktan 3 sene sonra da bir trafik kazasında yaşamını yani umudunu kaybediyor.
Aslında intihar eden ünlü yazarlara bir bakacak olursak
Jack London (şüpheli)
Stefan Zweig (eşi ile birlikte)
Virginia Woolf (kendini artık eskisi kadar yetenekli görmediği için)
Hemingway (aile komple intiharkolik ilgisini çekenler araştırabilir)
Sylvia Path(kafayı fırına sokarak 🥵)
Gogol(bir nevi açlık grevinden)
Walter Benjamin
Brautigan (yine şüpheli)
Gilles Deleuze (buna şaşırdım haa)
Gertrude Bell (acaba niye?)
Sadık Hidayet(Slyvia Path versiyonu)
Arthur Koestler( bu adama acıdım be)
Mayakovski(yakın agalar yakın 🚬)
Pavese("beni ezen siyasal sorumluluğu yüklenemiyorum. Bunun tek çözümü var: İntihar)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.