Fakat bu çağda bizim Hâfız’ın şiirlerine ve İran mânevi şiirine karşı durumumuz bütünüyle değişmiştir. Biz, eskilerin manâ âlemine ve can dünyasına dalan o yakınlıklarından günden güne daha bir yoksun kaldık, mânevi şiir dünyasına yabancılaştık. Bizim içinde soluk alıp verdiğimiz dünya, şairin bize şiir söylediği dünya değildir. Bizim âlemle, insanla ve âlemin Rabbi’yle olan bağıntımız Hâfız’ınkinden farklı hale, gelmiştir. Biz bu âlemden öyle uzaklaştık ki Hâfız’ ın şiirlerinin anlamlarını tam olarak anlayamamakla kalmıyor, hatta bu anlamların varlığını bile inkar ediyoruz.