Genç Hugo, münzevi bir dinleyici olduğunu söyler: ” esrarlı bir ses yükselir içimden, dışımdan esrarlı bir ses gelir. Kimin sesi bu, ne söyler bilmem.” Şairin duyduğu bu ses ilhamın sesidir; ilhamın, yani dehanın. Bu cezbe Lamartine’nin de yabancısı değildir: “ Mucizelerini terennüm edeyim diye, ikinci bir ses verdin bana Tanrım. Duyduğumuz seslerden daha saf, rüzgarlardan, dalgalardan, ormanlardan daha heybetli. İsrail nebilerinin soluğu bu. Ölümlü dünyanın hay-u huyunu musikiye kalbeden deruni ses.”
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.