Insan mutsuzken dikkati hep kendine döner. Kendini çok ciddiye alır. Mutlular, yani kendilerini gerçekten sevenlerse, pek düşünmezler kendilerini. Mutsuzu neşelendirmeye çalıştığında istemez, karşı çıkar. Çünkü dikkatini kendinden ayırıp evrene yönetmek zorunda kalacaktır. Mutsuzluk, kendine düşkünlüğü varacağı son noktadır. "
Ayrıntı
·
381 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.