Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken, ya da uyurken, seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim?
Merhaba arkadaşlar :) Ne olur aff edin sizi bu kadar bekletdim :( Henüz şimdi geçe bildim pc-nin başına. Benzerlik içime doğdumu desem ne desem bilemiyorum. Her iki kitabı da okudum terslikden :) Kürk Montolu Moddonnada neredeydi acaba diyerekde hatırlamaya çalıştım hatta içimde şüphe kırıntıları da kalmadı değil :( Suç benim emin olmadığım bir şeyi paylaşmamalıydım. Şimdi bu alıntıyı gördüğümde anladım neden bu kadar içim rahat değildi. Alıntını - tumblr`dan aldım :) Yalnış olması olası ihtimal. Sizi bu kadar yorduğum için özür dilerim:( Hemen alıntımı siliyorum :)
Bu elle tutulamayan, bu korkunç sorumluluk durumunu bütün açılariyla yüklenen biri olacağım yerde, sözgelişi odandaki, o her zaman seni girebilen mutlu dolap olsam, ne iyi olurdu: Seyrederdim seni, koltukta oturuşunu, mektup yazışını, yatışını ya da uykuya dalışını.
Milena'ya Mektuplar sayfa 107
Fark etmez nice benzer cümleler var. :D Gardırop olmaktansa mutlu dolap olmaya özenmeyi tercih ederim. :D hem ilkinin söylenmesi zor hem de nötr bakmış sevdiğine. :D