Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken, ya da uyurken, seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim?
Bu elle tutulamayan, bu korkunç sorumluluk durumunu bütün açılariyla yüklenen biri olacağım yerde, sözgelişi odandaki, o her zaman seni girebilen mutlu dolap olsam, ne iyi olurdu: Seyrederdim seni, koltukta oturuşunu, mektup yazışını, yatışını ya da uykuya dalışını.
Milena'ya Mektuplar sayfa 107
Merhaba arkadaşlar :) Ne olur aff edin sizi bu kadar bekletdim :( Henüz şimdi geçe bildim pc-nin başına. Benzerlik içime doğdumu desem ne desem bilemiyorum. Her iki kitabı da okudum terslikden :) Kürk Montolu Moddonnada neredeydi acaba diyerekde hatırlamaya çalıştım hatta içimde şüphe kırıntıları da kalmadı değil :( Suç benim emin olmadığım bir şeyi paylaşmamalıydım. Şimdi bu alıntıyı gördüğümde anladım neden bu kadar içim rahat değildi. Alıntını - tumblr`dan aldım :) Yalnış olması olası ihtimal. Sizi bu kadar yorduğum için özür dilerim:( Hemen alıntımı siliyorum :)
Fark etmez nice benzer cümleler var. :D Gardırop olmaktansa mutlu dolap olmaya özenmeyi tercih ederim. :D hem ilkinin söylenmesi zor hem de nötr bakmış sevdiğine. :D