"Hava çok güzel" dedi.
"Evet, gökyüzünde eksik olan tek şey uçurtma sanırım."
"Uçurtma mı? Benim bir uçurtmam var."
"Öyle mi, uçuruyor musun peki?"
"Hayır. Evde, çatı arasında. 3-4 senedir hiç el sürmedim. Sevdiğimden de atamadım. Kolilerde olacak."
"Ne, uçurtma çatı arasına konur mu hiç? Bence bu akşam çıkar onu o korkunç karanlıktan. Yıka, temizle, sonra da alnından öp. Özür dile ondan. Înşallah büyümeye inat o çocuk yüreğini kaybetmemiştir."
"Uçurtmadan özür mü dileyeceğim?"
"Senin hiç ellerini ayaklarını bağladılar mı? Özgürlüğünü, sevdiklerini elinden aldılar mı? Ya bir gün en kıymetlin giderse? Ya seni eksik bırakacak olanı kaybedersen hayatından? Nasıl ağlardın. Uçurtmanın sevgilisi, vatanı, yurdu değil midir gök yüzü? Uçurtma dört yıldır orada, karanlıkta mutlu olabilir mi? Hem ben gece karanlıktan korkarım. Belki o da korkmuştur. Lütfen bu akşam çıkar onu oradan."
Sayfa 42Kitabı okudu
·
58 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.