Mühimce mevkilere geçen adamların esaslı âdetlerinden biri de galiba eski - ve kendilerinden geri kalmıș - arkadașlarına karşı gösterdikleri bu biraz da șuurlu dalgınlıktı. Sonra, o zamana kadar "siz" diye hitap ettikleri dostlarına birdenbire ahbapça "sen" diyecek kadar alçakgönüllü ve babacan oluvermek, karșısındakinin sözünü yarıda kesip rasgele manasız bir șey sormak ve bunu gayet tabii olarak, hatta çok kere șefkat ve merhamet dolu bir tebessümle birlikte yapmak... Bütün bunlara son günlerde o kadar çok karșılașmıștım ki, Hamdi'ye kızmak ve gücenmek aklıma bile gelmedi. Sadece, kalkıp kimseye haber vermeden gitmeyi ve bu sıkıntılı vaziyetteb kurtulmayı düșündüm.
Sayfa 4Kitabı okuyor
·
289 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.