·
329 görüntüleme
Hani yeni bir ortama gireriz de bize karşı önyargılı olup mesafeli duran insanlardan rahatsız oluruz hatta kızarız neden diye...
Oysa aynısını insan, kendisi için de yapıyor. Acımasızca "başaramazsın hiç başlama" diyor, heves kırıyor, başarısız olduğunda "ben sana dedim diyor" yerde yatan benliğe tekme atıp onun yerinin aşağıda oldugunu ima ediyor, "sen buna layık değilsin" veya "bu kız sana bakmaz" diyor ve şu anı ve hatta geleceği olumsuz yönden aleyhimize manipule etmeye çalışıyor. Karizmatik dediğimiz insanlarda bunlar yok. Ve biz bunu hissediyoruz. Kendimizden üstün görüp çekici buluyor, imreniyoruz. Etken ve edilgen, dominant ve devote skalasında insanların büyük bir çoğunluğu edilgen ve devote, ufak bir azınlık da etken ve dominant.
Yorumunuz için tesekkur ederim. Bahsettiğim otomatik düşünce konusunda sizde bir kaç tane örnek verdiniz. Ama atladığınız bir otomatik düşünce belki de zihninize yerleşmiş bir temel inanç var. O da son cümleniz. Dünya da ufak bir azınlıkta bahsetmek de aslında bilişsel çarpıtma diye bahsettiğim hadise. Kendini erken görmeyen birisini biraz bile eşeleyip aslında ne kadar etken davrandığını ortaya çıkarabiliriz. Ama bu kişi kendinin etkinliğinin farkında değildir ya da gördüklerini etkinlikten saymaz çünkü düşünceleri izin vermez. İşte o düşünceleri test etmek lazım. Bazen mesela bir şey yaparız bunu etkinlikten saymayız. Bu benim babalık annelik ya da toplumsal görevim. Bu sayılmaz gibi düşüncelerle kendimize eziyet ederiz. Bu yazımı okuyup kendini etken saymayan insanlara tavsiyem Bir kağıt alsınlar etken oldukları seyleri düşünsünler. Elbet Bi şeyler bulacaklardır. Fark ettiğinde şaşıracaktir. Çünkü bizler olumlu şeyleri yoksa saymayi severiz. Bu da aslında bir bilişsel çarpıtma
Yetersizlik, yetmemek, yetememek, yetişememek, ahh..
Hayat koşturmacası içerisinde kendimize biçilen roller ve sorumluluk duygusu ile kendimize biçtiğimiz elbiseler.. Toplumun bireye biçtiği değer olan itibar bir yana, kendine biçtiği değer haysiyetin yerlerde süründüğü anlarda kişi öfkeli olmasında ne yapsın.
Şener Şen in " Çıplak Vatandaş " filmini hatırladım; yetmedi, yetişemedim, yetiştiremedim diyerek çıplak vaziyette sokaklarda koşturuşu geldi aklıma. Çıplak olan vatandaşımız, pek bi mülayimdi. Naif, sessiz sakin efendi idi. Sizin anlayacağınız yetersizliğinden dolayı sinirlenen biri değildi. Belki sinirlenmek, deşarj olmak gerekiyor. Yetersizlik içinde kıvranan bireyin içinde biriken yükü atması için elzem belki bu sinirlilik hali. Yoksa belki de kafayı yiyecek. Karşısındakilere sabır diliyorum. Ve tek tavsiyem. Sinirlilik halinde ,anlayış gösterip ve ondan uzak durmaları. Boşalınca rahatlıyacaktır. Umarım.
1 önceki yanıtı göster
Dediğim gibi aslında bir yanıltmaca var. İnsanlar bizi üzemez. Ancak kendimiz bizi üzebiliriz. Dışarıda birisi ya da bir olay bizleri yetersiz hissettiremez. Biz o kişinin söylediklerine kendi yüklediğimiz anlam bizi üzmektedir. İyi bir yüzücüye iyi yüzemiyorsun dediğinde iyi yüzdüğünü düşünüyorsa karşı tarafın bu eleştirisi onu üzmez. Ama kendisi de kötü yüzdüğü ile ilgili bir düşüncesi varsa üzülür ve sinirlenir. Burada kilit nokta kişinin kendi düşünceleridir. Onları duzeltirsek öfkeli olmayız ve deşarj olmaya gerek kalmaz. Bu sayede kişinin kendisi ve etrafında orda bulunanlar yıpranmaz. Düşüncelerini sorgulamadan inananıp öfkeye teslim olmak daha zahmetsiz görünebilir ama faturası ağır olabilir. O yüzden destek alarak, çabalayarak başarmak mümkün. O yüzden öfkeyi kabul etmeden önce düşüncelerimizle mücadele etmeye devam etmeliyiz.
3 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.