Fernando Pessoa 'nın merakla okumayı istediğim eseri. Bu şiirleri
Cevat Çapan çevirisinden okumak ise bir şans diyebilirim. Çok farklı ve güzel bir tarzda yazılmış şiirler. Kendini arayan adamın şiirleri. Öyle ki kitapta üç farklı kişi olarak karşımıza çıkıyor şair. Hangi ağızdan yazarsa yazsın yazınsal ustalığını görmek mümkün. Bu şiirlerdeki temalar arasında; hiçlik, özlem, benlik, gerçeklik, aşk ve uzaklaşma yoğun bir şekilde hissediliyor. Ayrıca bazı cümleleri onun zekasını, ince düşüncelerini gösterir cinsten. O, yalnız yaşayan ve kendine has bir tarzı olan şair ve yazar.
"Pessoa"'nın Portekizce'de "kişi" anlamına gelmesi hoş bir ayrıntı. Belki de bu şiirlerde de bir insan olma birey olma ve hatta özgür olma çabası içinde olan bir yazarı görüyoruz. Benlik ve öteki benlikler... Ama hangisi gerçek ben?
– Alberto Caiero mu, Alvaro De Capmos mu, Ricardo Reis mı? Cevap ya hiçbiri ya hepsi.
Portekiz modernizminin öncülerinden olan
Charles Baudelaire'den etkilenmiş ve ilk şiirlerini, İngilizce olarak, 1905-1908 yılları arasında yazmıştır.
Fernando Pessoa için Portekiz'in en önemli şairi demek yanlış olmaz. O da çoğu yazar gibi ölümünden sonra üne kavuşmuş biridir. Bunun sebebi ise yazdıklarının çoğunun yayımlanma olanağı bulamaması diyebiliriz. Nitekim 30 Kasım 1935 yılında Lizbon' da öldüğünde gerisinde 25.000 bini aşkın belge bırakmıştır. Bu eserler yayımlandığında 26 cildi geçmiştir.
